دانلود مقاله آسیب دیدگی کشتی‌ گیران

نتیجه‌ی یک تحقیق نشان داد، مهم ترین علت بروز آسیب دیدگی در میان کشتی گیران به ترتیب 62 درصد خستگی مفرط، 60 درصد آسیب های قبلی، 58 درصد شرایط روحی نامناسب و 56 درصد تمرین و تکنیک غلط و حرکات ورزشی است.

به گزارش ایسنا، در این تحقیق که از سوی علی‌ اکبرنژاد گردآوری شده، آمده است: بررسی نتایج آسیب‌های ورزشی حاکی از آن است که در کل جراحت اندام با 100 درصد شیوع در مقام اول و پس از آن آسیب‌های زخم، ضرب دیدگی وکوفتگی، با 98 درصد شیوع درمقام دوم، آسیب‌های شکستگی 96 درصد سوم و آسیب های کشیدگی و پیچ خوردگی با 90 درصد شیوع درمقام چهارم قرار دارند.

هم‌چنین آسیب در رفتگی با 58 درصد، مینیسک 50 درصد، ترک خوردگی 48 درصد، پارگی عضلات با 26 درصد شیوع در رده‌های بعدی قرار دارند. ضمن این که آسیب دیسک با 20درصد پایین‌ترین درصد شیوع را به خود اختصاص داده است.

به علت درگیر شدن کلیه‌ی اندام‌ها در ورزش کشتی می توان گفت هیچ یک از اعضای بدن مصون از آسیب نخواهند بود و تنوع آسیب‌ها نیز زیاد است. به طوری که در آسیب‌های استخوانی، شکستگی گوش با 86 درصد، دندان با 65 درصد بیشترین و در ترک خوردگی نیز انگشتان دست و ترقوه با 10 درصد بیش‌ترین شیوع را به خود اختصاص داده‌اند.

در آسیب‌های پوستی در جراحت، گردن‌، گوش و انگشتان دست به ترتیب با 98 درصد، 90 درصد، 42 درصد؛ در زخم حفره‌ی دهان، ابرو و گوش با 72 درصد، 68 درصد، 58 درصد؛ در آسیب‌های عضلانی، ضربدیدگی و کوفتگی انگشتان دست گردن و کمر به ترتیب 76 درصد، 62 درصد، 48؛ در کشیدگی عضلانی گردن و ران 48 درصد و در پارگی عضلانی ران با 8 درصد بیش‌ترین شیوع را داشته‌اند.

در آسیب‌های مفصلی، درفتگی انگشتان دست با 36 درصد، آرنج 22 درصد ودر پیچ خوردگی نیز انگشتان دست و مچ پا با 68 درصد و 56 درصد؛ در زمینه زانو هم میزان 10 درصد افراد صرفا پیچ خوردگی داشته و50 درصد افراد دچار آسیب مینیسک شده‌اند که طبعاً همراه با پیچ خوردگی بوده است و در کل می‌توان مقدار آن را 60 درصد قلمداد کرد.

به طورکلی می توان گفت در اندام فوقانی، انگشتان دست بیشترین سهم در آسیب‌های را داشته که علت آن را می‌توان درگیری مستقیم انگشتان برای اجرای کلیه‌ی فنون دانست.

در سر و صورت، گوش بیش‌ترین آسیب را داشته و دیگر عضوها نیز از درصد قابل توجهی برخوردار بوده اند که با تحقیقات دیگر نیز مطابقت دارد. دلیل آنها می تواند برخورد اعضای سر وصورت هنگام اجرای فنونی مثل زیرگیری، مقاومت در مقابل قوس های حریف وغیره باشد.

از نظر فیزیکی قرارگرفتن در قسمت جلوی بدن هنگام گاردگیری و مقابله با حریف است.

در تنه و ستون فقرات گردن و بعد از آن پشت و کمر بیشترین مقدار آسیب دیدگی را داشته که شاید علت آن فشاری باشد که در زمان اجرای فنون مختلف، به خصوص بلند شدند در مواقعی که خم حریف را به صورت شکسته یا زانو زده گرفته و در خیمه حریف گیر کرده باشد.

در اندام تحتانی زانو و پس از آن ران شایع‌ترین عضوهای آسیب دیده می باشد که می تواند علت آن محدود نبودن حرکت مفصل زانو و پیچ خوردن آن هنگام دفاع در مقابل زیرگیری های حریف و یا هنگام چرخش در زمان زیرگیری از حریف مقابل و یا در برخورد مستقیم آن با زمین می تواند باشد.

درزمینه علل بروز آسیب‌ها نیز باید گفت که 84 درصد آسیب‌ها در شرایط تمرین مرتب ومنظم رخ داده است که با نتیجه "احمد زاکانی" 33 درصد و 83 درصد هم‌خوانی داشته و می توان گفت در این سطح از ورزش باید به نقش دیگر عوامل در بروز آسیب‌ها توجه داشت.

در مورد میزان کاهش وزن تنها 32 د رصد از افراد در زمان بروز آسیب‌ها در حال کم کردن وزن و رژیم بوده‌اند.

آمادگی روانی و شرایط روحی مناسب را می توان یکی ازعوامل دانست که در بروز آسیب سهیم است، چرا که 58 درصد از افراد در شرایط روحی نامناسب آسیب دیده‌اند.

عدم حضور مربی نیز نمی تواند به عنوان یک عامل موثر قلمداد شود، چرا که 92 درصد آسیب‌ها در حضور مربی و تنها 8 درصد آسیب‌ها در غیاب مربی واقع شده‌اند.

در این‌باره باید متذکر شد که مربی در اکثر جلسات تمرین حضور دارد و کمتر روزی وجود دارد که مربی در محیط ورزش حضور نداشته باشد.

نتایج حاصله نشان می‌دهد: 62 درصد از آسیب‌ها در شرایط بروز خستگی مفرط واقع شده و 38 درصد آن به بروز خستگی مفرط ارتباطی نداشته‌اند. در نتیجه می توان این عامل را یک عامل موثر دانست و توجه و مراقبت مربیان و ورزشکاران را به این نکته سوق داد که حتی‌الامکان از ادامه‌ی تمرین در شرایط بروزخستگی مفرط احتراز ورزند.

در مورد عامل گرم کردن و برخورداری از امکانات و وسایل وتجهیزات نتایج موید آن است که 90 درصد در شرایط بروزآسیب بدن خود را گرم کرده و 80 درصد از افراد از وسایل و امکانات استاندارد استفاده کرده بودند و در نتیجه این دو عامل را نمی توان عوامل مهمی دراین سطح ورزش در بروز آسیب دانست.

تمرین و تکنیک غلط و انجام حرکات غیر ورزشی را می توان یکی از عوامل موثر در بروزآسیب‌ها دانست. به طوری که 56 درصد آسیب‌ها درنتجیه تمرین و تکنیک غلط یا حرکات غیر ورزشی رخ داده است. هم‌چنین اکثر آسیب‌ها با 74 درصد در شرایط تمرین رخ داده است که این نتیجه با نتایح "احمدزاکانی" مطابقت دارد. در ضمن مراقبت و ارایه راهکارها برای احتراز و کاهش آسیب‌ها در زمان تمرین باید بیشتر باشد.

نهایتا آسیب‌ های قبلی را در بروز آسیب‌ های ورزشی جدید نباید نادیده گرفت، چرا که 60 درصد آسیب‌ها به دنبال آسیب‌های قبلی به وقوع پیوسته‌اند.

در نهایت می توان عوامل موثر بروز آسیب در این تحقیق را به ترتیب خستگی مفرط با 62 درصد آسیب‌های قبلی 60 درصد و شرایط روحی نامناسب 58 درصد و تمرین و تکنیک غلط و حرکات غیر ورزشی را 56 درصد بیان کرد.

پیشنهادات با توجه به یافته های تحقیق

1- به منظور آماده کردن کامل کشتی گیران در سطح ملی حضور یک مربی کشتی، همچنین روانشناس و پزشک متخصص ضروری است.

2- مربیان کشتی در رشته تخصصی خود لازم است. شایع‌ترین نوع صدمات در اعضای مختلف بدن را شناخته و ضمن جلب توجه و آگاهی کشتی گیران در جهت کاهش و احتراز از آن برنامه مناسبی را برای پیش‌گیری از بروز صدمات اتخاذ کند.

3- به منظور احتراز از اجرای تکنیک‌های غلط واجتناب از حرکات غیرورزشی پیشنهاد می‌شود که مربیان، ورزشکاران را به حضور مستمر، مداوم در کلاس‌های آموزشی و کسب مهارت اجرا و آگاهی‌های فنی و اخلاقی لازم ترغیب کنند.

4- تشکیل کلاس‌های آموزشی به جهت آگاه کردن مربیان و ورزشکاران نسبت به درمان و باتوانی کامل بعد از آسیب ها و راهکارهای جلوگیری از تشدید آنها ضروری است.

5- جهت کاهش احتمال بروز آسیب‌ها پیشنهاد می‌شود که مربیان، ورزشکاران را از ادامه تمرین شدید یا برگزاری رقابت در شرایط روحی نامناسب و بروز خستگی مفرط بازداشته و حتی الامکان تمرین را با فعالیت‌های انفرادی برای آنان ادامه می دهند.

6- مربیان باید روش صحیح گرم کردن متناسب با رشته کشتی را به کشتی گیران بیاموزند و برای بالا بردن قدرت و انعطاف و سایر عوامل آمادگی جسمانی برنامه ها وحرکات خاصی را پیش بینی کنند.

7- به منظور کاهش آسیب‌ها استفاده از وسایل حفاظی مثل گوش بند و زانوبند و وسایل استاندارد مثل کفش و تشک الزامی است.

8- پیشنهاد می‌شود که جنبه‌های بهداشت فردی از جمله کوتاه بودن ناخن‌ها، رعایت اندازه ریش، استفاده از حوله و سایر موارد بهداشتی به وزرشکاران آموزش داده شود و در محل تمرین نیز وسایل و جعبه کمک های اولیه وجود داشته باشد.

پژوهش – ورزش

سیستم ایمنی کشتی گیران با تغییرات سریع وزنی ضعیف می شود.

کمیته پزشکی فیلا باید تأثیر تغییرات رده وزنی کشتی گیران بر ایمنی هومورال آن ها را مورد توجه قرار دهد.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، نتایج تحقیقات استادیار گروه تربیت بدنی دانشگاه ارومیه واستاد یار گروه ایمنی شناسی دانشگاه تربیت مدرس تهران با بررسی " اثر تمرینات کشتی در پیش از فصل مسابقه و فصل مسابقه روی ایمنی هومورال کشتی گیران جوان " ، بیانگر آن است که ورزشکاران در طی دوره هایی که پاسخ های ایمنی پس از ورزش ِ شدید مهار می شود، نسبت به ابتلا به عفونت و بیماری حساس تر می شوند.

گفتنی است، دراین ارتباط ، سیستم ایمنی هومورال به عنوان اولین خطر دفاعی مهم بدن با توجه به ویژگی تمرینات کشتی، نوع رقابت و خصوصیات بدنی و فیزیولوژیک کشتی گیران ، جایگاه ویژه ای را از لحاظ تندرستی و دوام کشتی گیران در طول فصل پیش از مسابقه و فصل مسابقه دارد.

در این تحقیق 37 کشتی گیر سَبک ِ آزاد جوان و سالم ِ  داوطلب با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش 19 نفر و شاهد 18 نفر تقسیم شدند.

بر اساس این بررسی، گروه آزمایش در فصل پیش از مسابقه ( 3 ماه) و فصل مسابقه( 1 ماه) تمرینات معینی را انجام می دادند و گروه شاهد در برنامه تمرینات مورد نظر شرکت نمی کردند.

نتایج بررسی اثر تمرینات کشتی در پیش از فصل و فصل مسابقه بر روی شاخص های منتخب ایمنی هومورال کشتی گیران ، نشان داد که در وضعیت استراحت، دو گروه( آزمایش و شاهد) از نظر شاخص های منتخب ایمنی هومورال و متغیرهای تحت کنترل یکسان بوده اند، در فصل پیش از مسابقه ، غلظت های IgM , IgG, IgA سرم در دو گروه ، تغییر معنی داری نشان نداد.