وصیّت یکى از سنت هاى پسندیده است که میان انسان ها در پهنه تاریخ رایج بوده است. اسلام نیز بر این سنّت تأکید دارد و پیروان خود را از سویى به نگارش وصیت نامه و یادآورى حقوق، بدهکارى ها، بستانکارى ها مشخص کردن هزینه اموال متعلق به خود (تا حد یک سوم دارایى) و توصیه هایى به فرزندان و خویشاوندان در جهت پیمودن راه درست و از سوى دیگر مخاطبان و شنوندگان وصیت را به حفظ و عمل به وصیت و پرهیز از کتمان آن فرا مى خواند.
بزرگان دین و سیاست و پیشوایان امت اسلامى افزودن بر وصیت حقوقى شخصى توصیه ها و رهنمودهاى کلى و اساسى را براى حفظ کیان دین و وحدت امت، خطاب به مسلمانان داشته اند. تأکید پیامبر عظیم الشأن اسلام بر حفظ کتاب خدا و اهل بیت پیامبر به عنوان مفسران و مجریان احکام الهى و پرهیز از مهجورى و جدایى انداختن میان آن ها و وصیت امام على(علیه السلام) به تقوا و نظم در امور، برقرارى صلح و آشتى میان امت، مبارزه با ظالم، حفظ سنت امر به معروف، جهاد در راه خدا، حفظ حرمت کعبه، رسیدگى به وضع یتیمان و درماندگان و...را مى توان از نوع وصایاى اجتماعى و سیاسى دانست که اگر امت پیامبر به راستى و دقت به این وصایا عمل کرده و این توصیه هاى خردمندانه و از سر خیرخواهى را نصب العین خود قرار مى داد، به یقین امروز با چنین مشکلاتى دست در گریبان نبود.
امام خمینى(قدس سره) رهبر فقیدى که پیروزى اسلامى ایران مرهون هدایت و راهبرى اوست پس از برقرارى نظام اسلامى در ایران به پیروى از امامان و پیشوایان خود، مجموعه راهنمایى هایى را براى بقا و استوارى ارکان نظام دینى، در قالب وصیت نامه اى سیاسى اجتماعى و منشورى براى آیندگان از خود به یادگار گذاشت. به جهت ارزش و جایگاه ویژه این وصیت نامه که مجموعه مدوّنى از اصول عقیدتى، سیاسى، اجتماعى و فرهنگى نظام اسلامى مى باشد، دانشگاه آزاد اسلامى تدریس آن را براى دانشجویان در قالب یک واحد درسى در نظر گرفته است، تا معماران فرداى این سرزمین با دیدگاه و ارشادهاى بنیان گذار نظام، بیشتر آشنا شده، با عمل به مفاد آن پیکر انقلاب اسلامى را از گزند حوادث و آفت هاى موجود در پیش روى آن مصون و محفوظ نگاه دارند
مقدمه
ساعت 25/10 دقیقه شب 13 خرداد 1368 ه . ش. برابر با شوال 1409 ه . ق. جهان شاهد عروج روح بلند مردى آسمانى به ملکوت اعلا بود; چنان که در بیستم جمادى الاولى سال 1320 ه . ق مصادف با میلاد حضرت فاطمه زهرا(علیها السلام) نیز، شاهد طلوع این «امام نور» بود. و سلامٌ علیه یوم وُلِدَ و یَوْمَ ماتَ و یَومَ یُبْعَثُ حَیّاً.
مردى از عالم خاک به سراى ابدى پیوست که در جهان شور آفرید، شرق را متحیّر ساخت و غرب را به زانو در آورد.
این نادره زمان البتّه براى مردان الهى از ده ها سال پیش شناخته شده بود: آیت اللّه کاشانى، سیاستمدار معروف، درباره ایشان گفته است: «تنها کسى که بعد از من امید است به درد این ملت بخورد، آقاى خمینى است».
حضرت آیت اللّه بروجردى بارها در جمع اصحاب به امام اشاره کرده و گفته بود: «در موقعیّتى مناسب قصد دارم زیر بازوى جوانى را بگیرم که براى اسلام و مسلمین مثمر ثمر باشد».
آیت اللّه العظمى میلانى نیز در تلگرافى به ترکیه به محضر امام (ره) چنین نوشت: «همگى براى تأیید شما که لسان ناطق همه جوامع روحانى و دینى هستید و گفته شما کلام حق و حقیقت است، دعا مى نمایند».
هم چنین علاّمه امینى، صاحب کتاب پر ارج الغدیر، گفته بود «الخمینى ذخیره اللّه للشیعه».
اندیشمند و فیلسوف معاصر علامه شهید مطهرى در کتاب نهضت هاى اسلامى در صد ساله اخیر مى نگارد:
نور چشم و عزیز روح ملت ایران، استاد عالى قدر و بزرگوار ما حضرت آیت اللّه العظمى خمینى ادام اللّه ظلّه حَسَنَه اى است که خداوند به قرن و روزگار ما عنایت فرموده و مصداق بارز و روشن «انّ للّه فى کلّ خلف عدولا ینفون عنه تحریف المبطلین» مى باشد.