بازی فوتبال ابتدا در اوایل قرن سیزدهم هجری شمسی/اواسط قرن نوزدهم میلادی در انگلستان اجرا شد. البته مدارکی در دست است که نشان می‌دهد بازیی شبیه به بازی فوتبال در قرون پیشتر متداول بوده است. این بازی رفته رفته در اواخر قرن نوزدهم در مدارس انگلستان طرفداران بسیاری پیدا کرد. اولین بار در سال 1225 هجری شمسی/1846 میلادی دانشگاه کمبریج در انگلستان مجموعه‌ای از مقررات بازی فوتبال را منتشر کرد. این مقررات به تدریج توسط ملت‌های دیگر نیز پذیرفته شد.
در سال 1283/1904 گام‌های نخستین در جهت تاسیس فدراسیون بین‌المللی فوتبال توسط ربوت گرین فرانسوی و هریشمن هلندی برداشته شد. محل تاسیس فدراسیون در ابتدا شهر پاریس بود. اکنون محل دبیرخانه فدراسیون بین‌المللی در کشور سوئیس و در شهر زوریخ است. فدراسیون بین‌المللی فوتبال بر مسابقه‌های بین‌المللی و قاره‌ای جهانی نظارت دارد و از سال 1930 میلادی به بعد هر چهار سال یکبار مسابقه‌های جام جهانی فوتبال را برگزار می‌کند.
مجمع فوتبال ایران در سال 1299 شمسی دایر شد و به این ترتیب فوتبال در ایران شکل و موقعیتی رسمی پیدا کرد. فدراسیون فوتبال ایران در سال 1325 شمسی تاسیس شد و مدتی بعد از آن به عضویت فدراسیون بین‌المللی فوتبال درآمد.
بازی فوتبال
فوتبال بوسیله دو گروه یا دو تیم که هر گروه تعداد یازده نفر می‌باشد، در داخل زمینی به ابعاد 110×75 متر بازی می‌شود. هدف از این بازی، این است که توپ به داخل دروازه حریف زده شود. در این بازی فقط دروازه‌بان مجاز به استفاده از دست‌های خود برای گرفتن توپ است. بقیه بازیکنان از پاها، تنه و یا سر برای زدن ضربه به توپ استفاده میکنند. در فوتبال هفده قانون وجود دارد.
بازی فوتبال توسط یک داور و دو خط نگهدار اداره می‌شود. خط‌نگهداران با استفاده از یک پرچم کوچک، داور را در امر آفساید، توپ‌های اوت و سایر خطاها کمک میکنند. وقتی در جریان بازی توپ به خارج از زمین زده شود، یکی از بازیکنان گروه مقابل با پرتاب توپ به داخل زمان، مجدداً بازی را به جریان می‌اندازند. توپ وقتی گل محسوب می‌شود که تمامی آن از صفحه فضایی و فرضی بین تیرهای عمودی و افقی دروازه گذشته باشد. بازی در دو وقت قانون 45 دقیقه انجام می‌شود و در فاصله بین دو نیمه، مدت 10 دقیقه به بازیکنان فرصت استراحت داده می‌شود. هر تیمی که در پایان وقت بازی گل بیشتری به حریف زده باشد، برنده مسابقه خواهد بود.
در فوتبال دو نوع ضربه آزاد وجود دارد: یکی ضربه‌های آزاد مستقیم و دیگری ضربه‌های آزاد غیرمستقیم. در ضربه‌های آزاد مستقیم می‌توان توپ را مستقیماً وارد دروازه حریف کرد و به امتیاز دست یافت، ولی ضربه‌های غیرمستقیم به شرطی گل محسوب می‌شود که توپ بعد از ضربه با بازیکن دیگری تماس پیدا کند و به طور غیرمستقیم وارد دروازه شود. ضربه دوم ممکن است توسط بازیکن خودی و یا از تیم مقابل باشد. خطاهایی که منجر به زدن ضربه مستقیم می‌شوند، اگر در محوطه جریمه به وقوع بپیوندند، در این صورت داور اعلان ضربه پنالتی می‌کند. در این حالت توپ را روی نقطه پنالتی قرار می‌دهند و یکی از بازیکنان تیم حریف، در حالی که تنها دروازه‌بان از دروازه دفاع می‌کند، به طرف دروازه شلیک می‌کند. خطاهای نه گانه که باعث زدن ضربه‌های مسقتیم در فوتبال می‌شوند، از این قرارند:
1. لگد زدن، یا اقدام به لگد زدن؛
2. پریدن بر روی حریف یا بازیکن مقابل؛
3. تنه زدن به حریف از عقب؛
4. پشت پا زدن به حریف؛
5. زدن حریف با استفاده از دست‌ها و ی اقدام به این امر؛
6. گرفتن و نگهداشتن حریف با دست و یا هر قسمت دیگر از بدن؛
7. تنه زدن سخت و خطرناک به حریف؛
8. هل دادن حریف با استفاده از دست‌ها؛
9. لمس کردن توپ با دست (این حرکت بوسیله دروازه‌بان در محوطه جریمه آزاد است).
در بازی فوتبال قانون پیچیده و بحث‌انگیزی به نام آفساید وجود دارد. برای بازیکنان جوان و تازه‌کار دانستن چهار مطلب قضیه آفساید را حل می‌کند. به عبارت دیگر می‌توان گفت یک بازیکن در آفساید نیست، اگر:
1. در نیمه زمین خودش باشد؛
2. حداقل دو بازیکن از تیم حریف بین او و دروازه حریف باشند؛
3. آخرین تماس با توپ توسط یکی از بازیکنان تیم مقابل انجام شده باشد؛
4. توپ مستقیماً از پرتاب اوت و یا ضربه کرنر به او رسیده باشد.
اثر ورزش فوتبال را بر دستگاه عصبی، تنفسی، قلب و اندام‌های تحتانی و استقامت عمومی بدن مشخص کنید.
فوتبال ورزش گروهی است. با توجه به اینکه این ورزش در مدت طولانی انجام می‌شود، باعث توسعخ استقامت عمومی بدن می‌شود و کارایی دستگاه تنفسی و قلب و عروق را بهبود می‌بخشد و قدرت عضلانی در اندام تحتانی را نیز افزایش می‌دهد.
مهارت‌های اساسی
شوت زدن، مهار کردن توپ، پاس دادن، ضربه زدن، دریبل کردن و با سر ضربه به توپ زدن (هد)، از مهارت‌های اساسی در بازی فوتبال است.