پیشگفتار
چه زمانی جهان شکل گرفت؟
اگر همان طور که ستاره شناسان عقیده دارند , عالم در حال بزرگ شدنباشد باید قبول کرد که در زمان گذشته کوچکتر بوده است مدت ها قبل همهی کهکشان های جهان می بایست در فضایی کوچکتر فشرده شده باشد شاید انفجاری عظیم باعث پخش شدن کهکشان در فضا شده باشد این انفجار بزرگ بایستی در حدود 15000 میلیون سال پیش روی داده باشد
حال آیا زمین مرکز جهان است؟
جهان مجموعه ای از تمامی سیارات اقمار ستارگان و کهکشانهاست جهان در تمام جهات گسترده شده است ممکن است ما نتوانیم قسمتهایی از جهان را با تلسکوپهایمان ببینیم بنابراین نمی توانیم بگوییم که ایا زمین در مرکز جهان است یا نه همان طور که میدانید نیرویی شما را روی زمین ثابت نگه می دارد که پیوستگی تمام عالم را نیز حفظ کرده است این نیرو جاذبه نام دارد که در بین ستارگان سیارات و کهکشانها وجود دارد البته جاذبه ستارگان را در کهکشانهای عظیم در کنار هم نگه می دارد
ستاره شناسان می توانند سرعت حرکت کهکشانها و ستارگان را اندازه بگیرید اکثر انها در حال دور شدن از ما هستند هر چه کهکشانها از ما دورتر باشند به نظر می رسد که با سرعت بیشتری از ما فاصله می گیرند و این بدان معنا است که جهان در حال بزرگ سدن است ستاره شناسان عقیده دارند که جهان در حال بزرگ شدن است و شاید این بزرگ شدن به پایان نرسد اما این سیر ممکن است کندتر شود و یا حتی متوقف گردد و سپس جهان شروع به کوچک شدن کند و نهایتا تمامی کهکشانها به هم برخورد کرده یکدیگر را نابود کنند فاصله ی بین ستارگان بسیار زیادتر از ان است که ستاره شناسان بتوانند برای بیان ان از واحد کیلومتراستفاده کند به جای ان معمولا از سال نوری استفاده می کنند یک سال نوری مسافتی است که نور در یک سال طی می کند که تقریبا مساوی است با نه و نیم تریلیون کیلومتر.
سیارات و منظومه ی شمسی
سیارات چگونه نامگذاری شده اند؟
منظومه ی شمسی چیست؟
چند سیاره در منظومه شمسی وجود دارد و بزرگترین و کوچکترین سیاره در منظومه شمسی چیست؟
منظومه شمسی کجا به پایان می رسد؟
مدار چیست؟
کدام سیاره آنقدر داغ است که سرب در آن ذوب می شود؟
کدام سیارات حلقه هایی به دور خود دارند؟
کدام سیاره سریعتر می چرخد؟
کدام سیاره می تواند در آب شناور شود؟
آیا تمام سیارات و اقمار در یک جهت قرار می گیرند؟
حفره های شهابسنگی کجا دیده می شوند؟
ایا شهابسنگها باعث از بین رفتن انسانها می شود؟
ستاره ی دنباله دار چیست ؟
ایا ستاره های دنباله دار خطرناکند؟
نام تمام سیارات منظومه ی شمسی به جز یکی از اسامی خدایان و الهه های انسان های روم و یونان گرفته شده است برای مثال نام بزرگترین سیاره _ ژوپیتر ( مشتری) _ نام یونانی خدای خدایان است استثنای این نامها نام سیاره ی ما زمین علت ان نیز این است که در قدیم می پنداشتند که تمامی سیارات مانند خدایان در بهشت قرار دارند و زمین نیز زیر انهاست منظومه ی شمسی از خورشید و تمامی اجرامی که به دور ان می چرخند تشکیل شده است سیارات اقمار انها خرده سیارات شهابسنگها و ستاره های دنباله داری نیز هستند که هر کدام در مداری مشخص به دور خورشید می چرخد نیروی جاذبه ی خورشید همهی این اجرام را در منظومه ی شمسی نگه می دارد چون بزرگتر از انهاست در منظومه ی شمسی نه سیاره است که عبارت اند از : تیر ( عطارد) , زهره , زمین , مریخ , مشتری , کیوان ( زحل) , اورانوس , نپتون و پلوتون .
پلوتون دورترین سیاره از خورشید است ولی در حال حاضر فاصله ی انها کمتر از نپتون است و تا سال 1999 نیز همین طور خواهد بود . البته در جهان سیارات دیگری مانند خورشید وجود دارد که ما نمی توانیم ان را ببینیم .
بزرگترین سیاره ی منظومه ی شمسی مشتری است که تقریبا قطری برابر 142 هزار کیلو متر یعنی بیش از 11 برابر قطر زمین دارد حجم مشتری بیش از 1300 برابر حجم زمین است اگر وزن تمام 8 سیاره ی دیگر را با هم جمع کنیم وزن مشتری 5/2 ان خواهد بود.
کوچکترین سیاره ی شمسی پلوتن است قطر ان حدود 2900 کیلو متر یعنی سه چهارم کره ی ماه است
تصور می شود که دورترین سیاره ی منظومه ی شمسی پلوتون در لبه ی منظومه ی شمسی قرار دارد .
مدار ان به طور میانگین حدود 6 هزار میلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارد این مسافت 1 میلیون برابر پهنای اقیانوس اطلس بین قاره ی امریکا و اروپه است.
هر چند که گمان می رود که تعدادی از ستارگان دنباله دار منظومه ی شمسی در مدارهایی حرکت می کنند که نقاطی از ان بسیار دورتر از این فاصله قرار دارند . فاصله ی این نقاط تا خورشید برابر با نصف فاصله ی خورشید تا نزدیکترین سیاره است یعنی در حدود 2 سال نوری به عبارت دیگر برای عبور از این منظومه ی شمسی باید 4 سال نوری حرکت کرد که تقریبا برابر با 40 میلیون کیلو متر است مدار مسیری است دایرهای و یا بیضی شکل که اجرامی در فضا ان را طی می کنند .
سیارات روی مدار محور دایره ای شکل خورشید می گردند و اقمار حول مداری به دور سیارات گردش می کنند. برای قرار گرفتن یک فضاپیما در مدار زمین فضاپیما باید به ان سوی جو پرواز کند. فضاپیما باید سرعت خود را لااقل به 28000 کیلومتر در ساعت برساند, یعنی تقریبا معادل 8 کیلومتر در ثانیه.اگر فضا پیما نتواند به این سرعت برسد, به زمین سقوط خواهد کرد. سه سیاره مشتری, اورانوس, و کیوان (زحل) حلقه هایی به دور سیاره می گردند. حلقه کیوان (زحل), این سیاره را به زیباترین سیاره آسمان تبدیل کرده است. ستاره شناسان عقیده دارند که نپتون نیز دارای حلقه هایی است.
عطارد به قدری به خورشید نزدیک است که خورشید چرخش ان را کند کرده است. این سیاره به قدری کند می چرخد که یک روز کامل ان از یک طلوع تا طلوع بعدی 176 روز زمینی طول می کشد .این زمان دوبرابر سال عطارد در طول یک روز 2 بار سالروز تولدتان فرا میرسد .
سیاره ای که سریعتر از دیگر سیارات منظومه ی شمسی می چرخد و از انه نیز بزرگتر است مشتری ست . این سیاره تقریبا در 9 ساعت و 50 دقیقه یک بار می چرخد یعنی با سرعتی معادل 5/2 برابر سرعت چرخش زمین . هر نقطه روی خط استواری مشتری با سرعتی بیش از 45 هزار کیلو متر در ساعت به دور مرکز سیاره می چرخد این سرعت به قدری زیاد است که در وسط مشتری یک برامدگی ایجاد کرده است .
منظومه ی شمسی مانند چرخ و فلکی بزرگ است که تمام سیارات ان در یک جهت به دور خورشید حرکت می کنند . اگر می توانستید روی قطب شمال خورشید بایستید و از انجا نگاه کنید می دیدیدکه تمام سیارات در جهت خلاف عقربه های ساعت به دور خورشید می گردد هر چند که همه ی اقمار از این قاعده پیروی نمیکنند اگر چه بیشتر اقمار در خلاف جهت عقربه های ساعت در مداری دور سیاره ی خود حرکت می کنند تعدادی در جهت دیگر در حرکتند. مشتری دارای قمرهایی است که در هر دو جهت یاد شده حرکت می کنند, اما این اقمار به یکدیگر برخورد نمی کنند؛ زیرا در مدارهایی با فاصله هایی متفاوت از مشتری در حرکتند.
شهاب سنگ ها هنگام برخورد به زمین حفره ها و دهانه هایی ایجاد می کنند. یک حفره شهاب سنگی در «آریزونا» وجود دارد که عرضی معادل 1250 متر دارد و در حدود 25000 سال پیش شکل گرفته است. اکثر حفره های شهابسنگی پر و ناپدید شده اند, اما کرات دیگر چنین نیست. سطح ماه, تیر, مریخ و اقمارش و بیشتر اقمار مشتری از دهانه ها و حفره های شهاب سنگی پوشیده شده است.
تا جایی که اطلاع در دست است هیچ کس تاکنون به وسیله سقوط شهاب سنگ از بین نرفته است.
شهاب سنگها به قدری کمیابند که احتمال برخورد آنها به انسان ها بسیار بعید است.
ستاره دنباله دار در مداری حول محور خورشید و در آسمان همانند ماه معلق به نظر می رسد. به نظر نمی آید که ستاره های دنباله دار با سرعت زیاد حرکت کنند. در واقع سرعت آنها تقریباً برابر با سرعت گردش یک سیاره یه دور خورشید است.
تا به حال زمین حتی از میان بخش انتهایی ستاره ی دنباله دار «هالی» بدون هیچ آسیبی عبور کرده است. سیارک ها بیشتر در کمربندی بزرگ در بین مریخ و مشتری بر دور خورشید می گردند.