خاندانی که رسول خدا درمیان آنها به دنیا آمد از بهترین خاندان عرب و شریفترین آنها بود... می‌دانیم که علی‌بن‌ابیطالب(ع) عموزاده رسول خدا بود و از نظر شرافت خانوادگی با آن حضرت سهیم و شریک بوده و پدر آن حضرت یعنی حضرت ابوطالب عموی رسول خدا، در زمان خود بزرگ خاندان بنی‌هاشم بود و افتخار کفالت رسول خدا و سرپرستی رهبر گرامی اسلام نیز نصیب او گردید.
چنانچه از روایات معتبر شیعه استفاده می‌شود، مقام شامخ وصایت انبیاء پس از عبدالمطلب به وی منتقل شده و میراث انبیای الهی بدو رسیده بود و بر طبق حدیثی امیر‌المومنین (ع) فرمود:(به خدا سوگند پدرم و جدم عبدالمطلب و هاشم و عبدمناف هیچ‌گاه بتی را پرستش نکردند. از آن حضرت سؤال شد: پس چه چیزی را پرستش می‌کردند؟
فرمود: آنها به سوی خانه کعبه نماز می‌خواندند و تمسک به آیین ابراهیم(ع) داشتند.) و همان‌گونه که در روایات آمده است حضرت ابوطالب ایمان خود را از سران قریش و کفار مکه پنهان می‌داشت تا بهتر بتواند آن مسئولیت تاریخی و رسالت الهی و مهم خود یعنی دفاع از رسول خدا(ص) و نصرت دین اسلام را به اتمام رسانده و به اصطلاح از آنها تقیه می‌کرد تا سخنانش مؤثرتر و حمایتش کارگرتر باشد.
فاطمه بنت اسد، مادر امیر‌المومنین(ع) نیز از قریش و از خاندان بنی‌هاشم است. فاطمه از زنان سابقه‌دار در تاریخ اسلام است و به خاطر محبتهایی که در دوران کودکی به رسول خدا کرده بود، شدیداً مورد علاقه آن حضرت بوده و پیغمبر خدا تا زنده بود از محبتهایی که این بانوی بزرگ اسلام در کودکی به آن حضرت کرده بود، یاد می‌کرد و درباره‌اش دعای خیر می‌فرمود. چون فاطمه برای آن حضرت همانند مادر مهربانی بود که او را چون عزیزترین فرزندان خود تربیت و بزرگ کرد.