تفسیر آیات 36 و37 سوره¬ی مبارکه¬ی آل¬عمران:
(فلما وضعتها قالت: رب انی وضعتها انثی) با این¬که می¬توانست بفرماید: (فلما وضعت مافی بظنها) از جمله¬ی آن¬چه در بطن داشت تعبیر کرد. و فرمود: (وقتی آن را وضع کرد) و این خود کوتاه¬گوئی لطیفی است و معنای جمله این است که زمانی¬که فرزند خود را در شکم داشت بزائید و معلومش گردید که دختر زائیده گفت(پروردگارا من آن را دختر آوردم) و این سخن به¬ظاهر جمله¬ایست خبری ولی منظور از آن حسرت و اندوه است به-ان¬که بخواهد به¬خدا خبری داده باشد.
(والله اعلم بما وضعت و لیس الذکر کالانثی) این دو جمله از همسر عمران نیست بلکه کلام خدای تعالی است که به عنوان جمله¬ی معترضه آورده شده و بعضی در این¬باره دو احتمال می¬دهند یکی این¬که هر دو جمله کلام مدر مریم همسر عمران باشد دوم این¬که جمله¬¬ی اولی کلام خدا و دومی کلام همسر عمران باشد که هیچ¬یک درست نیست.
اما اولی درست نیست زیرا پرواضح است که اگر کلام همسر عمران باشد باید آیه به این صورت باشد(خدا بهتر می¬داند من چه¬چیز زائیده¬ام) لکن از آن¬جا که گفتیم جمله¬ی قبلی(رب انی وضعتها انثی) درمقام اظهار حسرت و اندوه بود از ظاهر جمله¬ی(والله اعلم بما وضعت) استفاده می¬شود که می¬خواهد بفرماید ما می¬دانیم که فرزند او دختر است ولکن با دخترکردن فرزند او خواستیم آرزوی او را به بهترین وجه بر آوریم و به طریقی برآوریم که او را خشنودتر سازد و اگر اومی¬دانست چرا فرزند در شکم او را دختر کردیم هرگز حسرت نمی¬خورد و آن¬طور اندوهناک نمی¬شد