ترکهای جوان, جریانی سیاسی از اوایل دهه 1270 تا 1336/ 1860 1918 در ترکیه عثمانی . این جریان که گروهها و جمعیتها و سازمانهای سیاسی چندی را در داخل و خارج ترکیه در بر می گرفت به طور کلی به سه دوره تقسیم می شود:
1) از اوایل دهه 1270 تا 1295/ 1860 1878 2) از 1295 تا 1326/ 1878 1908 3) از 1326 تا 1336/ 1908 1918.
دوره اول . در این دوره که با سالهای پایانی عصر تنظیمات * (از رمضان 1255 تا ذیقعده 1293/ نوامبر 1839 دسامبر 1876) مقارن است فضای باز حاصل از اصلاحات سبب شد تا گروهی از روشنفکران امپراتوری عثمانی تحت تأثیر روشنگری غربی به ترویج افکار آزادی خواهانه و اصلاح طلبانه در مطبوعات بپردازند. طرح چنان اندیشه هایی در جامعه عثمانی به تشکیل نخستین گروه سیاسی از سلسله گروهها و سازمانهای سیاسی سری منجر شد. این گروه که «اتحادیه وطن پرستان » یا «جمعیت اتفاق حمیت » نامیده می شد در محرم 1282/ ژوئن 1865 با شرکت شش جوان از جمله نامق کمال * (1256 1305/ 1840 1888) شاعر نام آور در استانبول تشکیل گردید. رشد و توسعه سریع گروه و افزایش تعداد اعضای آن به 245 تن بنا بر ادعایی و تمایل و توجه بعضی از دولتمردان حتی دو شاهزاده عثمانی و یک شاهزاده مصری به گروه آن را در معرض فشار قرار داد و بعضی از رهبران آن چون نامق کمال و ضیاءبیک (ابوضیا توفیق ) و علی سعاوی به نواحی دوردست عثمانی تبعید شدند ولی در 1284/ 1867 با حمایت مالی همان شاهزاده مصری به پاریس مهاجرت کردند. حضور و فعالیتهای سیاسی آنان و همفکرانشان در اروپا اصطلاح ژؤن ترک (ترکهای جوان ) را پدید آورد (لوئیس ص 152154).
مصطفی فاضل پاشا (12451292/ 1829 1875) از وزرای دربار عثمانی که به دلیل تغییر اصول جانشینی به فرمان سلطان عبدالعزیز (حک : 12781293/ 18611876) از جانشینی برادرش اسماعیل پاشا خدیو مصر محروم شده و به دشمنی با سلطان و صدراعظم عثمانی برخاسته و به فرانسه گریخته بود با انتشار نامه سرگشاده ای به فرانسه خطاب به سلطان عبدالعزیز در روزنامه لیبرته ضمن انتقاد از نظام استبدادی و طرفداری از اصلاحات و «نظام سربستانه » (دموکراسی ) احتمالا به تقلید از اصطلاحاتی چون ایتالیای جوان فرانسه جوان آلمان جوان و جز آن هواداران و پشتیبانان خود در ترکیه عثمانی را ژؤن ترک و خویشتن را نماینده ترکیه جوان معرفی کرد. این اصطلاح در مطبوعات و تاریخ نگاری اروپا متداول و با همان تلفظ (ژؤن ترکلر) یا ترجمه آن (گنج ترکلر) وارد زبان ترکی شد (آقشین ص 1819 پتروسیان ص 8 9). جمعیتی هم که در 1284/ 1867 با شرکت نامق کمال و چند تن از مهاجران مشروطه خواه به ریاست مصطفی فاضل پاشا تشکیل شد تحت تأثیر همین عنوان خود را ینی عثمانلی لار (نوعثمانیان عثمانیان جدید) نامیدند. آنان اصطلاح ژؤن ترک را نیز عینا در سر لوحه نشریات خود می آوردند ( میدان لاروس ج 6 ص 709). ینی عثمانلی لار را معمولا گنج عثمانلی لار (عثمانیان جوان ) نیز می نامند (همانجا) که علت استفاده از واژه عثمانلی به جای ترک را باید عثمانی گرایی نسل اول مشروطه خواهان عثمانی دانست .