جریان آکادمیک ایران در عصر پهلوی بر خلاف برخی از کشورهای اروپایی وابسته به رژیم سیاسی بود و به این اعتبار نمی توانست از هیچگونه استقلالی برخوردار باشد. از این رو علاوه بر کاستی های بی شماری که مجموعا تاریخ نگاری این عصر با آن مواجه بوده جامعه آکادامیک کشور از نوعی محافظه کاری سیاسی هم رنج می برد. مورخین این جریان یا اصولا پیرامون مقاطعی از تاریخ کشور که رژیم موجود اصطکاک داشته باشد تحقیق نمی کردند و یا اگر نمی توانستند از فشار علائق درونی رها شوند به گونه ای تاریخ می نگاشتند که نه سیخ بسوزد و نه کباب.
این جریان که از اقبال شروع می شود و به باستانی خاریزی خاتمه می یابد مغولیان رسمی دانش تاریخی کشور محسوب می شوند و با ادعاهای نه میزان عملی که باید بی طرف و بی غرض منحصرا ناظر ظاهرا علاقمندان به تاریخ را متقاعد سازند که روایت صحیح درک و تاریخ گذشته
دوره پهلوی در تاریخ ایران ار سال 1304 خورشیدی تا سال 1357 ادامه یافت .در این دوره تحولات سیاسی و اقتصادی واجتماعی و ... زیادی صورت گرفت.که تاریخ ایران را در خور تغییرات اساسی نمود. روی هم رفته این دوره از حکومت یکسری چالشها وافتخارات ومشکلات پیوسته ای در تاریخ ایران به بار آورد که از آغاز تا پایان دوره پهلوی به طور مفقم و خلاصه گرد آوری ونوشته شده اشت.
الف: تحولات واقدامات اساسی در دوره رضا شاه پهلوی 1304-1300 خورشیدی مهمترین اقداماتی که در این دوره صورت گرفت:
1- در سال 1304 خورشیدی (1344 هجری قمری) روز چهاردهم آذر همین سال ضمن تشریفات رسمی و اداری سوگند در مجلس شورای ملی ایران رضا شاه پهلوی به عنوان شاهنشاه پهلوی به عنوان شاهنشاه زمام امور مملکت را از دست گرفته و رسما شاه ایران گشت.
2- در سال 1304 خورشیدی به موجب تصویب مجلس شورای ملی تقویم شمسی تقویم جلای تقویم رسمی گشور ایران شد و به موجب قانون مذکور ادارات دولت وبنگاهایی وهمچنین موسسات اقتصادی کسبه به طور عموم موظف شدند به جای ماههای جدید را به شرح زیر : فروردین اردیبهشت خرداد تیر مرداد شهریور مهر آبان آذز دی بهمن اسفند به کار برد.و شش ماه اول سال سی یک روز وپنج ماه دوم سی روز ماه آخر 29 روز ودر سال کسیبه 30 روز شد.
3- سال 1304 خورشیدی شیخ خز عل و دو پسرش توسط سر تیب فضل الله خان فرستاده قوای خوزستان و حاکم نظامی در حین طرب وخوشگذرانی باز داشت و به تهران اعزام شد.