با توجه به اینکه کشورهای اروپایی در حال حاضر بیشترین سهم گردشگر جهان را به خود اختصاص داده اند، اما میزان ورود گردشگر کمتر از میانگین جهانی آن است ، بطوریکه در سال 1985 میلادی کشورهای اروپایی 65 درصد از گردشگران جهان را جذب کرده اند و در سال 1993 میلادی این تعداد به پایین تر از 60 درصد تنزل یافته است.
مهم ترین دلایل این کاهش نسبی عبارتند از:
1- روند نزولی تقاضا در اروپا تا حدی می تواند به علت افزایش شهرت کشورهایی باشد که به تازگی در صنعت گردشگری پیشرفتهایی کرده اند؛ به ویژه کشورهای آسیای جنوبی وشرقی .
2- برخی از کشورهای اروپای شرقی ( مانند رومانی) دوران سختی در بخش گردشگری جهت سازگاری با شرایط جدید اقتصاد بازار می گذرانند، به علاوه مشکلات داخلی یوگسلاوی سابق نیز بر صنعت گردشگری منطقه اروپا تأثیر گذاشته است.
3- برخی از کشورهای اروپای غربی و بویژه کشورهای اروپای جنوبی ( مانند ایتالیا، یونان وتا حدی اسپانیا و پرتغال ) در اثر از دست دادن رقابت، کیفیت و افزایش قیمت کالاها زیان دیده اند و لازم است این کشورها ساختارهای گردشگری خود را با بازار گردشگری امروز منطبق سازند .
4- و بالاخره چند کشور اروپایی شمالی( مانند سوئد، دانمارک،نروژ و تا حدودی انگلستان)
جزوکشورهای پر هزینه برای گردشگران هستند و این امر مسئله رقابت را در بین آنها ترویج می دهد.
به طور کلی بین سالهای 1970-1993 میزان ورود گردشگران بین المللی در اروپا بیش از دو برابر، یعنی از 113 میلیون نفر به 269 میلیون نفر افزایش داشته است، اما در طول همین دوره سهم اروپا نسبت به کل تعداد ورود گردشگر جهان از 16/68 درصد به 29/59 درصد کاهش یافته است .
تحلیل انجام شده از ملیت گردشگران وارد شده به قاره اروپا نشان می دهد که بیش از 90 درصد از بازدید کنندگان این قاره از کشورهای اروپایی هستند. اکثر گردشگران آلمانی به کشورهای اطراف سفر می کنند و 19 در صد از کل گردشگران بین المللی اروپا را تشکیل می دهد و انگلیسی ها 10 درصد، فرانسوی ها 7 درصد و هلندی ها هم 6 درصد از مسافران اروپایی را به خود اختصاص داده اند. این در حالی است که میزان ورود بازدید کنندگان آمریکا از اروپا کا سته شده است.
در سال 1980 سهم اروپا از درآمد گردشگری جهان 6/59 درصد بوده که در سال 1993 این رقم 1/50 درصد کاهش داشته است .
علاوه بر این، روند درآمد گردشگری در اروپا نیز بسیار نا منظم است، چنانچه بین سالهای 1980 و 1985 درآمد گردشگری با هفت واحد کاهش متوقف ماند، در حالی که بین سالهای 1985 و 1990 درآمد گردشگری به دو برابر افزایش یافت و 5/1 واحد از سهام بازار را به دست آورد. این عدم ثبات نشان می دهد که گردشگری بین المللی تا چه حد نسبت به رقابت و تغبیرات نرخ ارزآسیب پذیر است .
به طور کلی جریان گردشگری در اروپا به طرف مقصدهای غربی و جنوبی است، این نواحی در بر گیرنده 70 در صد از کل میزان ورود و 76 درصد از کل درآمد گردشگری اروپا می باشند. کشورهای فرانسه، اسپانیا و ایتالیا به عنوان مقصدهای اصلی گردشگران اروپایی از نقطه نظرتعداد گردشگران ورودی و درآمد های حاصله هستند. در سال 1992 متوسط درآمد حاصل از هرگردشگر برای کشورهای شرقی و مرکزی اروپا 66 دلار بود، در حالی که در کشورهای شمالی اروپا 925 دلار برآورد شده بود. این تفاوت های قابل ملاحظه در توسعه گردشگری بین کشورهای اروپایی تنها به سبب شرایط اقتصادی آنها نیست؛ بلکه اختلافات سطح کیفیت و نوآوری در زیر ساختهای گردشگری آنها نیز قابل توجه است.
صنعت گردشگری در قاره آمریکا:
پس از اروپا، قاره آمریکا با داشتن 21 درصد از کل گردشگران بین المللی مقام دوم را در جهان دارا می باشد. در سال 1993 میلادی تعداد 106 میلیون نفر از این منطقه بازدید کرده اند. تعداد گردشگرانی که از قاره آمریکا بازدید می کنند بستگی به شرایط اقتصادی ایالات متحده و کانادا دارد و نیمی از گردشگران خارجی به این دو کشور وارد می شوند. بنابراین تغییرات نرخ مبادله دلار آمریکا آثار تعیین کننده ای بر نیازهای توریستی کشورهای خارج از سیستم دلار آمریکا دارد.
در حال حاضر میزان ورود گردشگران به مناطق آمریکا رو به افزایش است به طوریکه در سال 1992 در مقایسه با میزان ورود گردشگر به آسیای شرقی و منطقه اقیانوس آرام که 8/6 درصد بود، میزان آن به 14 درصد رسیده است. سرگروه بازار اروپا برای گردشگران منطقه آمریکا، کشور انگلیس است که 4 درصد از کل گردشگران را جذب کرده و سر گروه بازار آسیا کشور ژاپن است که شامل 4 درصد از کل ورود گردشگر است.