بیابان ، خشکی ، شن های روان ، گرمای سوزان آفتاب و ریگ زارها اول چیزی است که با نام یزد در ذهن افراد ناآشنا با این دیار نقش می بندد لیکن با آمدن به این سرزمین کهن و نظاره صفات برجسته ، تحرک و تلاش این تصورات مبهم و پراکنده به تصویری روشن و زیبا مبدل می شود که هر انسانی را به حیرت وا می دارد ، دیار یزد که به الگوی کهن همزیستی انسان با کویر شهره است بتدریج و در طی سالیان متمادی به یکی از بزرگترین کانون های اجتماعی و اقتصادی در حاشیه کویر مرکزی ایران مبدل شده است که بی تردید اهمیت و نقش عرصه های منابع طبیعی بعنوان بستر این توسعه و زمینه ساز آبادانی و پیشرفت یکی ازدلایل عمده آن به شمار می رود.
عرصه های منابع طبیعی استان یزد قریب به 5/12 میلیون هکتار وسعت دارند که بیش از 90 درصد مساحت آنرا شامل می شود ، سیمای منابع طبیعی این استان شامل بیش از 4/6 میلیون هکتار بیابان ، ماسه زار و کویر ، 5/5 میلیون هکتار مراتع با درجات مختلف پوشش گیاهی و تقریبا 426 هزارهکتار جنگل های طبیعی و دست کاشت می باشد . این عرصه ها به واقع بضاعت طبیعی سرزمینی هستند که در شرایط اقلیمی سخت و دشوار هر یک به فراخور حال خود سهمی در شکل گیری حیات و گاه تهدید آن ایفا می نمایند ، چنین است که هرگاه منابع طبیعی تجدید شونده اعم از جنگل ، مرتع و بیشه های طبیعی سیر قهقرائی بخود بگیرند و مبدل به بیابان و دشت های برهنه و فقیر شوند و یا آسمان از نثار قطره ای باران دریغ نماید آنگاه قهر طبیعت چهره می نماید و زندگی و پویائی را تهدید می کند ، این است که ارزش عرصه های منابع طبیعی و تلاش برای حفظ ، احیاء و توسعه آن از اهمیت ویژه ای در این محیط شکننده برخوردار است و به آگاهی و شناخت این عرصه ها و نقش آن در توسعه پایدار و همه جانبه نیاز دارد .
بر اساس اسناد و شواهد تاریخی چنین به نظر می آید که استان یزد در گذشته ای نه چندان دور دارای پوشش گیاهی
غنی تری نسبت به وضع موجود بوده است . این پوشش گیاهی به مرور زمان و در اثر عواملی که به آن خواهیم پرداخت کاهش یافته است . در حال حاضر به لحاظ نوع پوشش گیاهی موجود در استان وضعیت متنوعی وجود دارد . در دشت های پست و کم ارتفاع با برخورداری از اقلیم گرم و خشک و محدودیت های طبیعی فراوان گیاهان عمدتا شود پسند و بوته ای بوده و شامل گونه هائی نظیر انواع شور ، اشنان ، تاغ ، گز و اسکمبیل می باشد که دراراضی نسبتا وسیعی از دشت یزد - اردکان و شهرستان های بیابانی نظیر بافق ، ابرکوه ، طبس و صدوق دیده می شوند ، در شرایط مساعد تر ، تنوع گیاهی زیادتر شده و انواع گیاهان مثل درمنه ، قیچ ، پرند ، ریش بز و کاهوی وحشی وجود دارد که بخش عظیمی از مراتع نسبتا مرغوب استان در شهرستان های خاتم ، مهریز ، تفت و بافق در زمره این دسته اند ، در سایر مراتع مرغوب شاهد رویش گیاهان با ارزشی نظیر چوبک ، گون و کلاه میرحسین هستیم که از گونه های شاخص مراتع استان به شمار می رود بعضی از این گونه ها مثل انغوزه ، گون و وشاء جزء گیاهان دارویی و صنعتی محسوب شده و از ارزش بالائی برخوردارند با توجه به وضعیت مساعد آب و هوائی در برخی نقاط پاره ای از جوامع جنگلی محدود اما با ارزش استان شکل می گیرد ، عمده ترین این مناطق شامل جنگل های بادام و بنه در شهرستان خاتم ، جنگل های بادامشک و سنو در طبس و ارس در منطقه باجگان بافق می باشد . هر چند نقش اقتصادی این جنگل ها چندان حائز اهمیت نیست لیکن ارزش همین مقدار جنگل پراکنده به منظور تعدیل آب و هوا ، جلوگیری از فرسایش خاک ، کنترل آب های سطحی و تغذیه آب های زیر زمینی و همچنین ارزش تفرجگاهی آن بسیار حائز اهمیت است .
در بهار و به هنگام سرسبزی و رونق مراتع و جنگل ها جلوه هائی تماشایی از طبیعت در کویر سوزان به نمایش گزارده می شود ، رویش گل های وحشی ، گیاهان علفی و چمنی که عمری به کوتاهی بهار دارند در کنار درختان دیرپا چشم اندازی بدیعی را بوجود می آورد که طبیعت دوستان ، گردشگران و اقشار مختلف مردم را به سوی خود جذب می نماید.
در کنار ارزش تفرجگاهی پوشش گیاهی می توان به سایر نقش های اساسی جنگلها و مراتع شامل حفظ خاک و جلوگیری از فرسایش آن ، تامین مواد غذائی دام وابسته به مرتع ، تولید محصولات فرعی داروئی و صنعتی ، جلوگیری از بروز سیل های مخرب و حفظ محیط زیست و حیات جانوری اشاره کرد . ارزش یک بوته کوچک بواسطه نقشی که درحفظ و تولید خاک ، کنترل آب های سطحی و تغذیه آب های زیر زمینی دارد چیزی است که نبایستی به آن به دیده حقارت نگریست ، نزولات آسمانی در مناطق فاقد گیاه در روی زمین به صورت هرز آب های سیل آسا جاری می شوند و چون مقاومتی در برابر خود نمی بینند ذرات ریز و درشت خاک را به صورت فرسایش با خود جابجا می کنند ، د رحالیکه در مناطق دارای پوشش گیاهی به هنگام بارندگی قطرات باران بواسطه برخورد با شاخ و برگ گیاهان به قطرات ریز تر مبدل شده و به آهستگی روی خاک می رسند ، از سوی دیگر بقایای گیاهی موجود در بستر مراتع همچون اسفنج آب حاصل از بارندگی را در خود جذب نموده که مقادیر زیادی از آن به سفره های آبهای زیر زمینی می پیوندد و این آبی است که بعنوان سرمایه ای گرانبها در مناطق خشک و نیمه خشک موجب رونق و آبادانی و رواج زندگی است .