تلویزیون و اهمیت آن :
جامعه شناسان بر قدرت بیشتر رسانه های تلویزیونی در مقابل سایر رسانه ها تاکید می ورزند و در برخی موارد از تلویزیون به عنوان پرقدرت ترین رسانه نام می برند.
تلویزیون از حدود سالهای 1950 به بعد به صورت کالای مصرفی عمومی مطرح شد؛ خانواده ها به سرعت آن را پذیرفتند و در محدوده های خانوادگی وارد کردند.
این رسانه ها نسبت به سایر رسانه ها مزایایی دارد که پخش و گستردگی آن را در میان عموم امکان پذیر می باشد. بر خلاف مطبوعات که خواننده باید دست کم سواد و یا حتی در بسیاری موارد، سواد و فرهنگ بالا داشته باشد. به طور کلی تلویزیون بهترین رسانه برای افراد بی سواد یا کم سواد است.
نتایج تحقیقات مختلف از جذب شدن کودکان به سوی تلویزیون هم خبر می دهد.
با ورود یک دستگاه تلویزیون به خانه، تغییراتی در شیوه های رفتاری خانواده ها دیده می شود، اکثر گرد هم آییهای شبانه خانواده به دور تلویزیون و به خاطر برنامه های آن است.
با وجود آن که افراد خانواده با یکدیگر صحبت می کنند، مشاهدات نشان داده است که این ارتباطات بریده، بریده و معمولاً در ضمیمه برنامه های تلویزیون است و تجارب و امیال افراد را در بر نمی گیرد.
در عین حال مشاهده شده است که تلویزیون ساعات بودن در خانه را طولانی تر می کند. با توجه به این داده ها می توان گفت که تلویزیون به عنوان عضوی از خانواده شناخته شده است. در تحقیقات مختلف مشاهدهشده است که معمولاً قشری کم درآمد و کم سواد جامع بیشتر از افرادی با درآمد بالا و سواد بالا از تلویزیون استفاده می کنند.
بررسی تحقیقات در مورد « 25 نفر مذکر » :
در تحقیقاتی که انجام گردید مشاهده شد که :
4% از این 25 نفر محصل، عضو خانواده سه نفری هستند.
32% عضو خانواده چهارنفری و 20% عضو خانواده 5 نفری.
24% عضو خانواده شش نفری، 12% عضو خانواده هفت نفری و 8% عضو خانواده 10 نفری می باشند.
9 نفر این دانش آموزان فرزند اول، 5 نفر فرزند دوم، 6 نفر فرزند سوم، 2 نفر فرزند چهارم، و 1 نفر فرزند پنجم می باشند.
از 25 نفر چهار نفر 15ساله، 6 نفر 16 ساله، 8 نفر 17 ساله، 5 نفر 18ساله، و 2 نفر هم 19 سال دارند.
60% این دانش آموزان علاقه زیادی و 16% علاقه کمی به تلویزیون دارند و 6% هم بین این دو گروه می باشند.
4 نفر آنها به میزان 90%، 4 نفر دیگر 10%، 2نفر 20%، 6 نفر50%، 4 نفر30 درصد، 2نفر 80%، و 4 نفر 40% از وقت خود را به تماشای تلویزیون می گذارند.
16نفر به برنامه های شبکه سه سیما، دو نفر به برنامه های شبکه 2و3، یک نفر به برنامه های شبکه های 3و1 و دو نفر هم به برنامه های تمام شبکه ها علاقه دارند و اکثر آنها به تماشای سریالها و طنزهای این شبکه ها می پردازند.
48% از خانواده های این دانش آموزان اهمیتی کم و 28% اهمیت زیاد به تلویزیون و برنامه های آن می دهند و 24% دیگر هم هیچ اهمیتی به تلویزیون نمی دهند.
پانزده نفر از کل این دانش آموزان یا به عبارتی از 25 نفر، نظر خوبی نسبت به تلویزیون داشته اند، در حالی که 5 نفر نظر بدی نسبت به تلویزیون داشته اند و 5 نفر هم در میان این دو گروه قرار داشته اند که می توان گفت 72% از این 25 دانش آموز نظری موافق نظر خانواده داشته اند در حالی که 28% آنها نظرشان مخالف نظر خانواده ها بوده است.
36% از دانش آموزان با تماشای تلویزیون تأثیرات مثبت آن را دریافت کرده اند؛ البته در رفتار، و 24% اثر منفی در رفتار دریافت کرده اند و 40% هم هیچ تأثیری را قبول نکرده اند.