دانلود تحقیق اصول و ضوابط حسابداری و حسابرسی

استاندارد حسابدارى شماره 28
فعالیتهاى بیمه عمومى‏

این استاندارد باید باتوجه‏به ” مقدمه‏اى بر استانداردهاى حسابدارى “
مطالعه و بکار گرفته شود.

مقدمه‏
1 . هدف این استاندارد تجویز روشهاى حسابدارى براى حق‏بیمه، خسارت و مخارج تحصیل بیمه‏هاى عمومى مستقیم و اتکایى و همچنین افشاى اطلاعات این نوع فعالیتها در صورتهاى مالى شرکتها و مؤسسات بیمه است. الزامات سایر استانداردهای حسابداری درصورتی برای فعالیتهای بیمه عمومی کاربرد دارد که توسط این استاندارد جایگزین نشده باشد.
دامنه کاربرد
2 . این استاندارد باید درمورد فعالیتهاى بیمه عمومى بکار گرفته شود و دررابطه با بیمه‏هاى زندگى کاربرد ندارد.
تعاریف‏
3 . اصطلاحات ذیل در این استاندارد با معانى مشخص زیر بکار رفته است:
• قرارداد بیمه (بیمه نامه) عقدی است که به‏موجب آن یک طرف (بیمه‏گر) متعهد مى‏شود در ازاى دریافت حق‏بیمه از طرف دیگر (بیمه‏گذار)، در صورت وقوع حادثه، خسارت وارده به او یا شخص ذینفع را جبران کند یا مبلغ معینی را به وى یا شخص ذینفع بپردازد.
• بیمه زندگی نوعی بیمه مرتبط با حیات یا فوت انسان است که بیمه‌گر نسبت به پرداخت وجوهی معین براساس رویداد مشخصی ، اطمینان می‌دهد.
• بیمه عمومى به بیمه‌های غیر از بیمه زندگی اطلاق می‌شود.
• حق بیمه مبلغی است که بیمه‌گر در ازای پذیرش خطر طبق قرارداد بیمه از بیمه‌گذار مطالبه می‌کند.
• تاریخ شروع پوشش بیمه ای عبارت است از تاریخ شروع پذیرش خطر توسط بیمه‌گر طبق قرارداد بیمه.
• بیمه‏ اتکایى بیمه‌ ای است که به‏موجب آن یک طرف (بیمه‏گر اتکایی) در ازاى دریافت حق‏بیمه، جبران تمام یا بخشى از خسارت وارده به طرف دیگر (بیمه‏گر واگذارنده) را بابت بیمه‏نامه یا بیمه‏نامه‏هاى صادره و یا قبولى توسط وى، تعهد مى‏کند.
• بیمه ‏اتکایى نسبى نوعى بیمه‏اتکایى است که به‏موجب آن بیمه‏گر اتکایی در قبال دریافت نسبتى از حق‏بیمه قرارداد بیمه اولیه، تعهد مى‏کند به‏همان نسبت خسارت وارده به بیمه‏گر واگذارنده را جبران کند.
• بیمه‏اتکایى غیرنسبى نوعى بیمه‏اتکایى است که در آن بیمه‏گر اتکایی در قبال دریافت حق‏بیمه، تعهد مى‏کند تمام یا بخشى از خسارت مازاد بر سقف از پیش تعیین شده را جبران کند.
• خسارت عبارت است از مبلغ قابل پرداخت در اثر وقوع حوادث تحت پوشش بیمه.
شناخت درآمد حق بیمه‏
4 . درآمد حق‏بیمه باید از تاریخ شروع پوشش بیمه ‌ای و به‏محض اینکه حق‏بیمه به‏گونه‏اى اتکاپذیر قابل اندازه‏گیرى باشد، شناسایى شود.
5 . بیمه‏گر درآمد حق‏بیمه را درازاى پذیرش خطر کسب مى‏کند، لذا درآمد حق‏بیمه از تاریخ شروع پوشش بیمه‌ای، و نه تاریخ صدور، در رابطه با هریک از بیمه نامه‏ها شناسایى مى‏شود. با این وجود، بنابه ملاحظات عملى، بیمه‏گران معمولاً براى شناسایى درآمد، از مبناهایی استفاده مى‏کنند که براساس آن، تاریخ مزبور به‌طور تقریبی تعیین می‌شود. براى مثال بیمه‏گر مستقیم ممکن است فرض کند براى تمام بیمه‏نامه‏هاى صادر شده در یک ماه، خطر از اواسط ماه پذیرفته شده است. استفاده از این مفروضات درصورتى قابل پذیرش است که نتیجه حاصل از بکارگیرى آن با شناسایى درآمد از تاریخ شروع پوشش بیمه‌ای هربیمه‏نامه در دوره مالی مربوط، تفاوت با اهمیتى نداشته باشد.
6 . چنانچه بیمه‏گر براساس قوانین و مقررات مبالغى را از جانب سازمانهاى دولتى یا سایر اشخاص ثالث از بیمه‏گذار دریافت کند و بدون دخل و تصرف آن را به حساب ذینفع واریز کند، این مبالغ درآمد بیمه‏گر تلقى نمى‏شود.
7 . درآمد حق‏بیمه باید به‏طور یکنواخت در طول دوره بیمه‏نامه (براى بیمه‏هاى مستقیم) یا در طول دوره پذیرش غرامت (براى بیمه‏هاى اتکایى) شناسایى شود مگر اینکه الگوى وقوع خطر در طول دوره بیمه‏نامه یکنواخت نباشد که در این‏صورت درآمد حق‏بیمه متناسب با الگوى وقوع خطر برآوردی، شناسایى مى‏شود.
8 . در بیمه‏هاى عمومى، مبلغ حق‏بیمه در ازاى پوشش خطر براى یک دوره زمانى معین دریافت مى‏شود. این دوره زمانى معمولاً با دوره مالى تحت پوشش صورتهاى مالى متفاوت‏است و درنتیجه حق‏بیمه مربوط به بیمه‏نامه‏هاى صادر شده در هردوره با درآمد حق‏بیمه برابر نیست. بخشى از حق‏بیمه که مرتبط با پوشش خطر بعد از پایان دوره مالی می‌باشد طبق بند 15 زیر بدهی بیمه‌گر محسوب می‌شود.
9. دررابطه با بسیارى از بیمه‏هاى عمومى، درآمد حق‏بیمه معمولاً متناسب با گذشت زمان شناسایى مى‏شود. این روش در مواردى مناسب است که خطر وقوع حوادثى که منجر به خسارت مى‏شود در طول دوره بیمه‏نامه یکنواخت باشد.
10. در بعضى رشته‏ها همانند بیمه مهندسى، الگوى وقوع خطر در طول دوره بیمه‏نامه یکنواخت نیست. درمورد بیمه‏هاى مهندسى (نظیر سدسازى) در اوایل انجام پروژه‏ها خطرات کمتر است و معمولاً در مراحل پایانى پروژه احتمال وقوع خطر و تحمل خسارت افزایش مى‏یابد. درآمد حق‏بیمه این نوع بیمه‏ها متناسب با الگوى وقوع خطر برآوردی شناسایى مى‏شود.
11 . در مواردى که طبق بیمه نامه ، مبلغ حق‏بیمه در آینده مشمول تعدیل می‌باشد، حق‏بیمه تعدیل شده باید در موارد ممکن به‏عنوان مبناى شناسایى درآمد حق‏بیمه مورد استفاده قرار گیرد. اگر نتوان مبلغ تعدیل را به‏گونه‏اى اتکاپذیر براورد کرد، مبلغ اولیه حق‏بیمه که باتوجه به سایر اطلاعات مربوط تعدیل مى‏شود باید به‏عنوان مبنای شناسایی درآمد حق‏بیمه استفاده شود.