مقدمه :
استان اصفهان به عنوان یکی از قطبهای صنعتی کشور همواره در راستای افزایش تولید انرژی الکتریکی به منظور تامین برق صنایع مهمی که در این منطقه وجود دارد، مورد توجه خاصی بوده است، صنایعی همچون پالایشگاه اصفهان ، مجتمع فولاد مبارکه، ذوب‌آهن اصفهان، مجتمع پتروشیمی اصفهان، پلی اکریل و دهها واحد صنعتی بزرگ و کوچک دیگر، همچنین توسعه بخشهای کشاورزی و فعالیتهای وابسته به این بخش و قدمت تاریخی از سوی دیگر، این استان را به صورت یک قطب جاذب و استراتژیک کشور درآورده است. لذا افزایش تولید انرژی در این استان امری است اجتناب‌ناپذیر.
نیروگاه اصفهان در موقعیت جغرافیایی بسیار مطلوب و در حاشیه زاینده‌رود و در دامنه تپه‌های قائمیه قرار گرفته است. این نیروگاه در سیزده کیلومتری جنوب غربی اصفهان و در فاصله 2 کیلومتری بزرگراه ذوب‌آهن به وسعت تقریبی 74 هکتار واقع شده است.
تاریخچه صنعت برق :
صنعت برق در ایران از سال 1283 شمسی با بهره‌برداری از یک دیزل ژنراتور 400 کیلوواتی که توسط یکی از تجار ایرانی بنام حاج حسین امین‌الضرب تهیه و در خیابان چراغ‌برق تهران (امیر کبیر) فعلی گردیده بود آغاز میشود.
این موسسه بنام دایره روشنایی تهران بود و زیر نظر بلدیه اداره می‌شد. این کارخانه روشنایی چند خیابان عمده تهران را تامین می‌کرد، خانه‌ها برق نداشته و تنها به دکانهای واقع در محله‌ها برق داده می‌شد و روشنایی آن از ساعت 7 الی 12 بود و بهای برق هم براساس لامپی یک ریال هر شب جمع‌آوری می‌شد. از سال 1311 اولین کارخانه برق دولتی به ظرفیت 6400 کیلووات در تهران نصب گردید، ولی مردم از گرفتن امتیاز خودداری می‌کردند و به همین دلیل برای پیشرفت کارها برای کسانی که انشعاب برق می‌گرفتند یک کنتور مجانی به عنوان جایزه در نظر گرفته می‌شد. چند سال بعد وضع تغییر کرد و کار به جایی رسید که انشعاب برق سرقفلی پیدا کرد.
تاریخچه برق در اصفهان:
پیدایش برق در اصفهان همواره با نام مرحوم عطاءالملک دهش همراه بوده است وی در سال 1304 اقدام به تاسیس اولین کارخانه برق به قدرت 99 کیلووات در محله فعلی دروازه دولت کوچه تلفن خانه نمود که در سال 1306 مورد بهره‌برداری قرار گرفت و باعث شگفتی مردم اصفهان در آن عصر گردید و برای اولین بار میدان نقش جهان و عمارت عالی قاپو و چهلستون برق‌دار شدند.
سوخت این مولد کوچک و ابتدایی هیزم بود، در شرایطی از این مولد کوچک استفاده می‌شد که نیروی برق جنبه عمومی نداشته و مصرف آب بسیار محدود بوده و از طرفی ظرفیت نصب شده نیز تکافو نمی‌کرد، به همین دلیل در سال 1306 به میزان 120 کیلووات به قدرت نصب شده اضافه گردید.
در سال 1312 به منظور جبران کمبود نیروی تولیدی یک دستگاه دیزل 280 کیلوواتی نصب گردید و چون بهره‌برداری از مولدهای موجود با سوخت هیزم به صرفه نبود، به تدریج این مولد از رده بهره‌برداری خارج و مولد دیزلی جایگزین آن گردید و استفاده از نیروی برق که از غروب تا نیمه‌شب انجام می‌شد تا صبح ادامه یافت.
در سال 1316 دستگاههای مولد برق از نیروگاه دروازه دولت به کارخانه ریسندگی واقع در قسمت جنوبی پل خواجو منتقل گردید و در محل جدید با نصب دو دستگاه دیزل به قدرت 1500 اسب تا حدودی کمبود برق را جبران نمود.
نیروی تولیدی بوسیله خط 3000 ولتی که درابتدای خیابان چهارباغ کشیده شده بود به مرکز اصفهان منتقل می‌شد.
در سال 1320 با سهیم شدن شهرداری در شرکت مرحوم دهش وزارت کشور نسبت به احداث شبکه 6000 ولتی با کابل‌های زیرزمینی و دو دستگاه پست ترانسفورماتور جهت اصفهان اقدام نمود و این شبکه توسط سه رشته کابل 6000 ولتی از پست تقسیمی که جنب کارخانه ریسباف ساخته شده بود با ترانسفورماتور 500 کیلوولت آمپر که در کارخانه ریسباف نصب شده بود، انتقال نیرو را انجام می‌داد. در سال 1324 شرکت سهامی توربین اصفهان تاسیس و شروع به کار نمود.
این شرکت با استفاده از نظر مهندسین مشاور نسبت به سفارش نیروگاهی متشکل از چهار دستگاه توربین بخار هر کدام به قدرت 3000 کیلووات از انگلستان اقدام نمود. چون حمل و نقل توربین‌های سفارش شده به تعویق افتاد، شرکت در سال 1328 سه دستگاه ژنراتور آمریکایی هر یک به قدرت 6000 کیلووات خریداری و در نیروگاه هزار جریب نصب نمود این دیزلها به تدریج مورد بهره‌برداری قرار گرفت و همزمان با آن شبکه برق نیز توسعه یافت و بدین ترتیب برای اولین‌بار برق بطور شبانه‌روزی در اختیار متقاضیان گذارده شد.
در سال 1332 توربین‌های خریداری شده از انگلستان مورد بهره‌برداری قرار گرفتو در این سالها افزایش مصرف نیروی برق باعث گردید که مجدداً از نیروی اضافی کارخانجات نساجی برای تامین برق اصفهان استفاده گردد.
همچنین جهت افزایش تولید یک دستگاه توربین بخار 2500 کیلوواتی از شرکت برق فیروز تهران خریداری و در نیروگاه هزار جریب نصب گردید، بهره‌برداری از آن در سال 1339 آغاز شد.
در سال 1340 با تاسیس شرکت سهامی کارخانجات برق اصفهان که جایگزین سهامی توربین گردید، از مجموع سه دستگاه دیزل ژنراتور 2100 کیلوواتی یک دستگاه در نیروگاه انوشیروان واقع در جاده تهران و دو دستگاه دیگر در نیروگاه هزار جریب نصب و مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
نیروی تولیدی انوشیروان توسط خط 20 کیلووات به شهر اصفهان منتقل می‌شد و همزمان کابل‌کشی کمربندی خط 20 کیلووات در شهر اصفهان آغاز شد.
در سال 1343 شرکت سهامی کارخانجات برق اصفهان اقدام به سفارش سه دستگاه دیزل هر یک به قدرت 2900 کیلووات از انگلستان نمود، که با بحرانهای مالی که شرکت دچار آن گردید فقط توانست یک واحد از سه واحد پیش‌بینی شده را در نیروگاه انوشیروان نصب و مورد بهره‌برداری قرار دهد.
با افزایش سریع تعداد مشترکان برق خانگی، صنایع و کشاورزی، نیروگاه‌های جدیدی احداث شد و تولید برق کشور هر روز بیشتر گردید.
اولین واحد نیروگاه اصفهان در سال 1346 شمسی با یک واحد دیزلی با قدرت 3300 کیلووات شروع به کار نمود، در سه ماه بعد 2 واحد دیزلی دیگر با همان مشخصات به آن افزوده شد.
با افزایش مصرف برق در استان اصفهان و شبکه آخرین واحد بخاری در سال 1367 با تولید 320 مگاوات به شبکه سراسری وصل گردید، و واحدهای دیزلی در همان سالهای اولیه به یکی از شهرهای دیگر انتقال داده شد.
لازم به توضیح است که سه واحد گازی هسا (هلیکوپترسازی ایران) هر یک به قدرت 2/29 مگاوات از 1/1/1372 تحت مدیریت نیروگاه اصفهان درآمد، واحدهای گازی هسا در فاصله 25 کیلومتری اصفهان و در شمال شاهین‌شهر احداث شده، این واحدها در سال 57-1356 توسط وزارت دفاع از یک کمپانی آمریکایی خریداری گردید، پس از پیروزی انقلاب اسلامی مسئولیت تکمیل، راه‌اندازی و بهره‌برداری از واحدها به عهده وزارت نیرو واگذار شد و سرانجام در تیر ماه 1368 مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
در حال حاضر نیروگاه اصفهان با پنج واحد بخاری و سه واحد گازی با مشخصات زیر نصب، مونتاژ و راه‌اندازی گردیده و در حدود 922 مگاوات تولید دارد.