هنگامی که نیروهای کشندزای ماه و خورشید هماهنگ عمل میکنند، مثلاً هنگام ماه نو که هر دو در یک طرف زمین هستند، جزر و مدها در بیشینه خود هستند و به نام کشند بهاری یا «مهکشند» (spring tide) نامیده میشود، حد دیگر وقتی است که خورشید و ماه باهم زاویه ۹۰ درجه (تربیع) میسازند در این هنگام جزر و مد را به کمینه و به کشندهای کوچک یا «کهشکند» (neap tide) بدل میسازند.
نزدیکی ماه نیز تأثیری در بلندی کشند دارد، هنگامی که ماه در فرودینه (حضیض) زمینی قرار دارد نیروی کشندزای آن به اندازه ۲۰% بیش از حد عادی است.
گرانش ماه سبب میشود افزون بر آماسیدن آبهای کره زمین، خشکیها نیز دستخوش تورم گردند که در سنجش با آماس آبها نامحسوس است.
نیروی برآمده از گرانش ماه و لنگری که از جانب انباشته شدن آبها به وجود میآید، سبب میشوند چرخش محوری زمین به آرامی ایست (ترمز) کند و بدینسان بر طول شبانهروز زمینی میافزایند.
بررسی خطوط رشد و نمو سنگواره‌های مرجانی بیانگر آن است که در ۳۵۰ میلیون سال پیش طول شبانهروز حدود سه (۳) ساعت کوتاهتر از شبانهروز کنونی بوده و طول سال خورشیدی به چیزی حدود ۴۰۰ روز افزون میگردیده است.
بررسیهایی که از روی پیشینه‌های بجا مانده از خورشیدگرفتگی‌ها و ماه گرفتگیهای گذشته به اجام شده، نشان میدهد که روند افزایش طول روزهای زمینی ۰۰۱۶% ثانیه در هر سده است.
جزر و مد
جزر و مد بلندی های ادواری می باشد که در قسمت های بزرگ آبی روی می دهد جزر و مد دلیلی بر جاذبه زمین و ماه می باشد . کشش جاذبه ماه دلیلی می باشد تا اقیانوس ها در مسیر ماه بر آمده شوند . اقیانوس بر آمده دیگر در طرف متضاد قرار دارد زمانی که زمین همچنین به طرف ماه کشیده می شود از زمانی که زمین می چرخد دو جزر ومد اتفاق می افتد .
اسحاق نیوتن ( 1727- 1642 ) اولین کسی بود که جزر و مد را شرح داد شرح او از جزر ومد در 1686 منشر شد در کتاب دوم پرینسپیا .
کنش متقابل خورشید با جزر و مد ها :
جزرو مد های بهار :
جزر ومد ها ی بهار خصوصاً جزر ومد های قوی هستند ( آنها هیچ چیز ندارند تا با فصل بهار انجام دهند ) آنها زمانی رخ می دهد که زمین ، خورشید و ماه در یک خط باشند نیروهای جاذبه ماه و خورشید هر دو در اختیار جزر و مد ها می باشد جزر ومد بهار در طول ماه کامل و ماه جدید اتفاق می افتد .