با پیشرفت صنایع نظامی مخصوصا در کشور های صاحب این صنایع مدتهاست که بحث حفاظت راداری مطرح شده و بسیاری از کشورها برای مراقبت از فضای هوایی کشورشان از رادار استفاده میکنند و در این میان با پیشرفت تکنولوژی خود این کشور های صاحب صنعت برای عبور از همین وسیله دفاعی ساخته دست خودشان به هواپیماهای رادار گریز روی آورده اند !
نمونه اینگونه هواپیما ها بسیار است اما یک نمونه خوب ، موفق و بسیار معروف از تیره اینگونه هواپیماها بمب افکن معروف و شناخته شده بی - 2 معروف به شبح است . این بمب افکن نه تنها به خاطر رادار گریز بودنش بلکه به خاطر بسیاری از فاکتور ها و ویژگی های حائز اهمیت و منحصر به فردش به عنوان یکی از طرح های بسیار موفق قرن بیستم به شمار میرود .
در زیر توضیحی کوتاه و اجمالی در مورد این پرنده میخوانیم .
هواپیمای بمب افکن چندمنظوره سنگین بی - 2 ملقب به شبح توانایی حمل تسلیحات اتمی و غیراتمی را دارد وهمچون بمب افکن هایی چون بی - 52و بی - 1 - بی و با فناوری رادارگریزی بدون دیده شدن توانایی حمله به تمامی نقاط حساس و استراتژیک دشمن را داراست.
برنامه ساخت آن از سال ۱۹۸۱ میلادی در آمریکا آغاز شد و نیروی هوایی ایالات متحده سرانجام این طرح را در ۱۹۸۷ مورد تایید قرار داد و دستور ساخت ۱۳۲ فروند هواپیمای عملیاتی را صادر کرد. اما بعد از فروپاشی شوروی سابق نیاز به ساخت این تعداد ، از هواپیمایی چنین گران قیمت بیهوده دیده شد و قرار بر ساخت تنها ۲۰ فروند هواپیمای عملیاتی به علاوه یک هواپیمای آزمایشی گذاشته شد. اولین بمب افکن بی - 2 در ۲۲ نوامبر سال ۱۹۸۸ در پایگاه چهل و دوم نیروی هوایی آمریکا واقع در پالمدیل ساخته شد. اولین پروازش نیز در ۱۷ جولای سال ۱۹۸۹ با همکاری مرکز تست پروازی ادواردز پایگاه نیروی هوایی ادواردز آمریکا انجام شد.
برای اولین بار این هواپیمای اسرار آمیز در ۲۲ نوامبر ۱۹۸۸ میلادی در آشیانه پالمدیل کالیفرنیا به نمایش عمومی گذاشته شد.
پایگاه نیروی هوایی وایت من اولین پایگاهی بود که در ۱۷ دسامبر ۱۹۹۳ میزبان یک بی - 2 عملیاتی بود .
برای ساخت این غول آهنی بسیاری از شرکت های توانمند و معتبر هواپیماسازی با یکدیگر همکاری داشتند، از قبیل شرکت نورثروپ گرومن ، بوئینگ ، گروه سیستم های راداری هاگز و شرکت موتورسازی جنرال الکتریک .
البته در بین تمامی این شرکت ها نورثروپ گرومن نقش اصلی را به عهده داشت و به عنوان پیمانکار اصلی ساخت این هواپیما شناخته میشد و بقیه شرکتها در طراحی و یا ساخت قسمتهایی از این پرنده با نورثروپ گرومن همکاری داشتند .
بخش آموزشی هاگز هم وظیفه آموزش و تعلیم خلبانان بی - 2 را به عهده داشت.
نیروی هوایی آمریکا ساخت هواپیماهای بی - 2 را در سه گروه جدا درخواست کرد که به گروه های ۱۰،۲۰ و ۳۰ معروف شدند.
ابتدا ۶ هواپیما تست و ۱۰ فروند هواپیما در گروه ۱۰، 3 فروند در گروه ۲۰ و ۲ فروند در گروه ۳۰ ساخته شد. طراحی هواپیماهای هر گروه با دیگری نسبتاً فرق داشت زیرا قرار بود هر کدام وظیفه خاصی را انجام دهند.
گروه ۱۰) : هواپیمای موجود در این گروه آماده برای نبردهای محدود و بدون هیچ لانچری برای پرتاب موشک های هدایت شونده بودند و تنها قادر به حمل بمب های ۲۰۰۰ پوندی ام - کی - 84 و بمب های اتمی گرانشی بودند. تمامی هواپیماهای بی - 2 که در گروه ۱۰ هستند در پایگاه هوایی وایت من جای دارند.
گروه ۲۰ : هواپیماهایی بودند که توانایی حمل هر دو نوع تسلیحات اتمی و غیراتمی را به علاوه موشک های هدایت شونده جی ای ام را داشتند. بعدها این پرندگان به بمب های خوشه ای نیز تجهیز شدند.
گروه ۳۰ : این هواپیماها از کامل ترین بمب افکن های نیروی هوایی به حساب می آیند. اولین فروند از گروهان ۳۰ در 7 آگوست سال ۱۹۹۷ تحویل داده شد. این بمب افکن ها نسبت به گروه های ۱۰ و ۲۰ بسیار پیشرفته تر بودند و توانایی حمل انواع تسلیحات را داشتند و همچنین فناوری رادارگریزی در آنها در نهایت دقت و به صورت بهینه انجام شده بود.
این هواپیما که بیشتر شبیه یک بال پرنده است توانایی پرواز تا ارتفاع پنجاه هزار پایی و قابلیت سوختگیری در آسمان را نیز دارد. با یک بار سوختگیری می تواند شش هزار مایل دریایی(یک مایل دریایی برابر با ۱۸۵۲ متر است) یعنی حدود ۹۶۰۰ کیلومتر را طی کند و این امر قدرت رسیدن به هر نقطه ای از این کره خاکی را به او تنها در چندساعت اهدا می کند. این هواپیما از بالا حالت دبلیو شکلی دارد.
این هواپیما توسط چهار موتور قدرتمند توربوفن شرکت جنرال الکتریک با مدل اف - 118 - جی ای 100تجهیز شده که تمامی موتورها به صورت دو به دو در داخل بدنه جای داده شده اند. هرکدام از موتورهایش ۱۷۳۰۰ نیوتن نیرو فراهم می کنند و با چنین نیروی بالاییست که سرعتی نزدیک سرعت صوت به دست می آید. این موتورها مجهز به سیستم کنترل حرارت هستند تا کمترین حرارت را از خود نشان دهند و رادارهای حساس حرارتی دشمن نتوانند آنها را به آسانی
ببینند.