بیومتریک به روش های خودکار تشخیص یا تایید هویت یک شخص زنده از طریق اندازه گیری مشخصه های فیزیولوژیکی یا رفتاری وی اطلاق میشود بدین ترتیب بیومتریک یک مجموعه فناوری محسوب میگردد.
تفاوت مشخصه های فیزیولوژیکی و رفتاری:
اثر انگشت , الگوی عنبیه , الگو خونی ویا حرارتی صورت و یا الگوی فیزیکی چهره , الگو عروق خونی , شبکیه چشم , DNA , هندسه دست از جمله مشخصه های فیزیوپلوژیکی و در عین حال صدا و نحوه ی مکالمه , نحوه امضا , نحوه تایپ عبارات و نحوه راه رفتن از جمله مثال های مشخصه های رفتاری محسوب میگردد. لازم به ذکر است که این الگوها در افراد مختلف حتی در دوقلوها متمایز هستند و بدین ترتیب میتوان با بکار گیری سخت افزار و نرم افزار مناسب از انها تعیین یا تایید هویت افراد به صورت کاملا خودکار با حد اکثر سرعت و دقت لازم و با حداقل خطای ممکن بهره جست.
بیومتریک های فیزیولوژیکی (PHYSIOLOJICIL)
عنبیه نگاری: در عنبیه نگاری از الگوی پیچیده و منحصر بفرد عنبیه که حتی در چشمان راست و چپ انسان هم متفاوت هستند, تصویر برداری می شود. ادعا می شود خطا تشخیص این سامانه در حد یک در چند میلیون است. کپی برداری مصنوعی از عنبیه به خاطر ویژگیها و تعداد خصوصیات قابل سنجش آن غیر ممکن است. اسکن نمودن عنبیه توسط دوربینهای مادون قرمز و یا دوربینهای تصویربرداری صورت می گیرد.
شبکیه نگاری: هر شبکیه هم مانند عنبیه دارای الگوی منحصر بفردی است که در سامانه های شبکیه نگاری توسط یک پرتونوری اسکن می شود. از این سامانه ها در کاربرد های بسیار امنیتی و حساس استفاده می شود.
انگشت نگاری: در انگشت نگاری تصویر خطوط و شیارهای نوک انگشتان با تکنولوژیهای مختلفی از جمله نوری , سیلیکنی , اولتراسوند , حرارتی و فشاری اسکن می گردد. استفاده از انگشت به خاطر اجبار قانونی در مقاصد شناسایی از دیرباز , تقریبا در همه جا پذیرفته شده است تا جایی که این ناوری از حالت اجبار قانونی به یک ابزار مدنی و نیز دارای قالب تجاری و سهم بازار بالا , تبدیل شده است و محدوده وسیعی از کاربردها استفاده میشود.
سیستم خودکار تشخیص اثر انگشت AFIS (Automated Fingerprint Identification System)
این سیستم در مواقع فرمت وسعت یافته سیستم قبلی است که جهت مقایسه یک نمونه با یک بانک اطلاعاتی مشتمل بر میلیون ها نمونه با استفاده از ١ , ٢ , ٤ و حتی ١٠اثر انگشت مجزا بکار می رود.
چهره نگاری: سامانه های چهره نگاری از ویژگی های متمایز کننده چهره استفاده می نماید. این سیستمها دارای دو گونه اصلی تصویر برداری ویدیویی و حرارتی هستند که نوع اول بسیار رایج تر و کاربردی تر است. اسکن از صورت به طرزیمتفاوت از موارد دیگر صورت می گیرد. در این روش نمونه بدست آمده باید به صورت 3D باشد. برای این منظور از ٣ دوربین که نسبت به هم زاویه ٩٠ درجه می سازند یا از یک دوربین متحرک که بصورت یک نیم دایره که مرکز ان صورتت شخص مورد نظر است , استفاده می شود و به وسیله نرم افزار مربوطه یک تصویر 3D بدست می آید.
اساس کار سیستمهای مبتنی بر تصویر برداری ویدیویی بر نگاشت نقاط کلیدی چهره از قبیل مکان چشمها , دهان و سوراخهای بینی استوار است.