تحقیق مرثیه

مرثیه :نوحه

در ادبیات روم و یونان مرثیه نشانه هر شعری است که بر وزن مرثیه (اندوهناک) نوشته می شود. (یک در میان خطوط  شش ضربی و پنج ضربی)

این اصطلاح هم چنین مربوط می شود بر موضوعات و وجه هایی که اغلب به شکل نثرهای مرثیه ای بیان می شوند اغلب گلایه کردن در مورد عشق است . در اروپا و انگلیس این کلمه به دلیل استفاده بی ثبات (متغیر ) از دوره رنسانس دوباره از سر گرفته شده است . برای مثال ، مرثیه های جان دان ، اشعار عاشقانه اند اما در طول قرن هفدهم ، دوره مرثیه به استفاده های حال حاضر محدود شد : مرثیه ای رسمی و مداوم در نثر برای مرگ (از دست دادن ) شخصی خاص اغلب با نتیجه ای مد انتها . مثال هایی همچون آلفرد شاهزاده تنیسون در کتاب مموریم (1850) در سوگ از دست دادن آرتور هالام و نوشته آدن به خاطر یات در سال 1940 اغلب این اصطلاح احساس عظیمی از تاملات اندوهگین برای مرثیه های انگلستان باستان مورد استفاده قرار می گرفت (کتاب آدم آواره ، ملوان) ومرثیه توماس گدای ک در صحن کلیسا (کشور چارچ یارد) در سال 1751 نوشته شده قائل است . مرثیه های دانیو در سالهای (1912-1922 ) در مورد شاعر آلمانیرایند ماریا ریلک هم چنین مرثیه هاییر با همین حس عظیم است. موضوع آن ها در مورد بی ثباتی شعر او چیزهای معنوی (دنیا دوست ) که آن ها در شعرهایش در مورد آن می نویسند.

نوحه هم گفته ای به نظم بر آمده در اندوه از دست دادن شخصی خاص است . اما تفاوتش با مرثیه این است که نوحه کوتاه کمی غیر رسمی معمولا متنی است که برای نوحه سرایی بیان می شود برای مثال کتاب Full fathom fire they father اثر شکسپیر و یا کتاب A song from shakespears cy mbeline اثر ویلیام کالین در سال 1794

Threndy حالا اساسا معدلی است برای نوحه و mondy معادلی است برای مرثیه یا نوحه ای که سخن باشد یک از یک شخص بیان می شود . جان میلتون زیر نویس در کتابش (ly cidas درز سال 1683

کلمه mondy را بیان می کند که در آن نویسنده از دوستی فرهیخته شکوه می کند متیو آرنولد مرثیه خودش را که برای کلاف سروده با نام theysis در سال 1866 و یک monody بیان می کند

نوع

زیر گونه مهم مرثیه مذهبی است که هم عزادار و هم شخصی که عزاداتر ی می کند که معمولا شاعر که مانند چوپان (کلمه لاتیندبرای چوپان paton است ) ابارا توصیف می کند .

این نوع شاعرامنه که از شخص (شاعری ) مصری سیلیسی گرفته شده ، توسط ویر جیل رومی ادامه پیدا کرد در طول دوره رنسانس توسط کشورهای مختلف اروپایی مرثیه سولیان برجسته مذهبی انگلستان عبارت اند از : کتاب لیسیداس از میلتون ، آدونیاس از شرلی سال (1821) و در زمان ویکتوریا ، ترسیس از آرلوندمرثیه سرایان مذهبی یونانی در دوران رنسانس ، توافق نامه های پیچیده (مفصلی ) را گسترش دارند که در اینجا به آن اشاره می کنیم از کتاب مرجع (lycidas)

از این گذشته (بعلاوه ) نمونه های غیر واقعی از هر دو آن ها یعنی سوگوار و موضوعی به عنوان چوپانان ترغیب می کند گروههای آنان را (برگرفته از خطوط 23 تا 36 و بقیه خطوط ) و ما هم چنین این توافق نامه را پیدا کردیم :

1-   گوینده غزل (غزل سرا ) شروع می کنند با یاری طلبیدن از قریحه شاعری ادامه می دهند برای ساختن منابع فراوان برای دیگر صنایه ادبی از اسطوره شناسی کلاسیک (خطوط 15 تا 22 و بقیه )

2- تمام جهان معلق می شوند در صبح به مرگ چوپان (خطوط 37 تا 49)

(منتقدان اخیر که به اسطوره و آئین اصل گونه هابی شعری ادعا می کنند که این شکل هست یک بازمانده ای از غم های ابتدایی برای از دست دادن توماس آدونسیس ، یا دیگر حدادیان گیاهان که در پائیز می میرند و در بهار دوباره زنده می شوند (دوباره متولد می شوند به منتقدان اسطوره مراجعه کنید)

3- عزاداران بی توجهی پری های و یا نگهبانان مرگ چوپانان را می پذیرند (خطوط 50تا 63)

4- گروهی از سوگواران شایسته وجود دارند (خطوط 88 تا 111)

5- شاعر سوالاتی را مطرح می کند در مورد مجازات (قضاوت ) تقدیر ،‌مشیت الهی و یا به شرایط فاسد زمان  خودش اشاره دارد (خطوط 64 تا 84 و 112 تا 131) چنین متن هایی را خارج شدن از موضوع می نامیم ، مکملی برای ارزیابی انکار سوگواران در lycidas هستند.

6- بعد از رنسانس مرثیه سرایان اغلب شامل متونی پیچیده هستند که در آن ها گل های مناسبی وجود دارند که برای ماشین هایی نعش کس می آورند (خطوط 133 تا 151 )

7- تسلی دادن و دلداری دادن نهایی وجود دارد در مرثیه های سیمی تعییر غزل از نامیدی و ناراحتی به خوشی وا عتما  به نفس رخ می دهند وقتی که مرثیه سرایان ناگهان متوجه می شوند که مرگ در این دنیا و رود به دنیای بالاتری است (خطوط 165 تال 158 )

در زندگی میلتون (1779) ساموئل جانسون ، کسی که با چوپانی و اسطوره شغالی در اشعار مدرن مخالفت کرد ، بی اعتبار کردن (ly cidas ) برای غیر متحمل بودن ذاتی آن اما برای میلتون و دیگر شعرای مهم مراسم باستانی در حقیقت عناصر اساسی (بنیادی) هستند که آن ها تغییراتی در اصالت و قدرت بازی می کنند