تحقیق رایگان جمال الدین اصفهانی

Word 22 KB 33529 2
مشخص نشده مشخص نشده ادبیات - زبان فارسی
قیمت با تخفیف: ۰ تومان
  • بخشی از محتوا
  • وضعیت فهرست و منابع
  • جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی بیشتر عمر خود را در اصفهان بزرگری و نقاشی و عاقبت بشاعری گذراند و علاوه بر آل صاعد و آل خجند بعضی از ملوک باوندی طبرستان و سلجوقیان عراق و اتابکان آذربایجان و عراق را نیز مدح گفت . شعرش خالی از تکلف و روانست . در قصائد خود گاه از سنائی و گاه از انوری تقلید کرده است. با اینحال مضامین و موضوعات تازه بسیار در اشعار خویش دارد. در غزل بمرحله بلندی از کمال نزدیک شده و در سایر انواع شعر نیز آثار دل انگیزی بر جای نهاده است . در باره احوال او رجوع کنید به مقدمه دیوان جمال الدین اصفهانی ،‌چاپ تهران ، 1320 و به تاریخ ادبیات در ایران ،‌ ج 2 ص 731-733.

    رستاخیز

    چودر نو رددفراش امر کن فیکون

    سرای پرده سیماب رنگ آینه گون

                                                    چو قلع گردد میخ طناب دهردورنگ

                                                    چهار طاق عناصر شود شکسته ستون

    نه کله بندد شام از حریر غالیه رنگ

    نه حله پوشد صبح از نسیج سقلاطون

                                                    مخدرات سماوی تتق بر اندازند

                                                    بجا نماند این هفت قلعه مدهون

    بدست امر شود طی صحایف ملکوت

    بپای قهر شود پست قبه گردون

                                                    عدم بگیرد ناگه عنان دهر شموس

                                                    فنا در آرد در زیرران جهان حرون

    فلک بسر برد اطوار شغل کون و فساد

    قمر بسر برد ادوار عاد کالعر جون

                                                    نه صبح بندد بر سر عمامه های قصب

                                                    نه شام گیرد بر کتف حله اکسون

     

     

  • فهرست:

    ندارد
     

    منبع:

    ندارد

ديوان محمد جمال الدين اصفهاني شرح حال جمال الدين اصفهاني: لقب وي جمال الدين و نامش محمد و اسم پدر او عبدالرزاق است و در کتب تذکره نام و نسب او بهمين صورت آمده و گاهي نيز لقب او را بنام پدر اصافه کرده و جمال الدين عبدالرزاق گفته اند.بعضي از تذکره

جمال الدين اصفهاني جمال الدين محمد بن عبدالرزاق اصفهاني بيشتر عمر خود را در اصفهان بزرگري و نقاشي و عاقبت بشاعري گذراند و علاوه بر آل صاعد و آل خجند بعضي از ملوک باوندي طبرستان و سلجوقيان عراق و اتابکان آذربايجان و عراق را نيز مدح گفت . شعرش خا

ابومحمد الیاس بن یوسف نظامی گنجه یی ، استاد بزرگ در داستان سرایی و یکی از نتون های استوار شعر پارسی است . زندگی او بیشتر و نزدیک بتمام در زادگاهش گنجه گذشت و از میان سلاطین با اتابکان آذربایجان و پادشاهان محلی ارزنگان و شروان و مراغه و اتابکان موصل رابطه داشت و منظوم های خود را به نام آنان ساخت .در باره و فاتش تاریخ قطعی درست نیست و آنرا تذکره ای از 576 تا 606 نوشته اند و گویا ...

ابومحمد الیاس بن یوسف نظامی گنجه یی ، استاد بزرگ در داستان سرایی و یکی از نتون های استوار شعر پارسی است . زندگی او بیشتر و نزدیک بتمام در زادگاهش گنجه گذشت و از میان سلاطین با اتابکان آذربایجان و پادشاهان محلی ارزنگان و شروان و مراغه و اتابکان موصل رابطه داشت و منظوم های خود را به نام آنان ساخت .در باره و فاتش تاریخ قطعی درست نیست و آنرا تذکره ای از 576 تا 606 نوشته اند و گویا ...

کمال الدين اصفهاني کمال الدين پسر جمال الدينمحمد اصفهاني قصيده سراي بزرگ ايران در اوان حمله مغول بود . وي بيشتر بمدح خاندان صاعد اصفهان که رياست شافعيه را داشته اند اشتغال داشت و بعضي از امراي زمان مانند جلال الدين منکبرني خوارزمشاه و حسام الدين

به نام خدا خلاصه تاريخ ايران زمان ميلادي زمان هجري سلسله پادشاه رويدادها پايتخت حدود 720 تا 550 پيش از ميلاد مادها ديا اکو ديااکو هفت قبيله آريايي را در

به نام آنکه دوستي را آفريد. عشق را .رنگ را..... به نام آنکه کلمه را آفريد و کلمه چه بزرگ بود در کلام او و چه کوچک شد آن زمان که مي خواستم از او بگويم . سالهاست دچارش هستم و چه سخت بود بيدلي را ساختن خانه اي در دل و اين دل بينهايت چه جاي کوچکي بود

جمال الدين ابومحمد الياس ابومحمد الياس بن يوسف نظامي گنجه يي ، استاد بزرگ در داستان سرايي و يکي از نتون هاي استوار شعر پارسي است . زندگي او بيشتر و نزديک بتمام در زادگاهش گنجه گذشت و از ميان سلاطين با اتابکان آذربايجان و پادشاهان محلي ار

سلجوقيان قومي ترک که در حدود 150 سال بر قسمتهاي وسيعي از ايران حکومت کرده و باعث تحولاتي در همه زمينه ها من الجمله هنر و به خصوص معماري در ايران گشتند، معماري دوره سلجوقي حاوي ظرافت هاي تمدن گذشته ايران و تلفيقي از هنر ملت هايي که به تصرف و تسلط قوم

به نام آنکه دوستي را آفريد. عشق را .رنگ را..... به نام آنکه کلمه را آفريد و کلمه چه بزرگ بود در کلام او و چه کوچک شد آن زمان که مي خواستم از او بگويم . سالهاست دچارش هستم و چه سخت بود بيدلي را ساختن خانه اي در دل و اين دل بينهايت چه جاي کوچکي بود

ثبت سفارش
تعداد
عنوان محصول