والیبال در سال 1895 میلادی مطابق با سال 1274 شمسی ، یعنی 111 سال قبل توسط ویلیام . ج . مورگان مدیر Y.M.C.A در هولیوک ایالت ماسا چوست آمریکا ابداع شد. در ابتدا این ورزش مینتونت نام گذاری شده بود و دلیل انتخاب این نام برای همگان نامعلوم بود. تحت تاثیر محبوبیت بسکتبال در بین عامه ، مورگان تصمیم گرفت برای دانشجویان خود ، ورزشی را بوجود آورد که بازی از روی تور انجام گیرد و لذت بخش باشد. مورگان با استفاده از تور تنیس روی چمن که به دو طرف دیوار سالن ورزش بسته می شد و با استفاده از توئی توپ بسکتبال که بدلیل سبکی وزن به دستها آسیب نمی رساند ، بازی را شروع کرد. با وجود اینکه بطور آهسته و کند از Y.M.C.A آغاز شد ولی طولی نکشید که در کلیه شهرهای ماساچوست و نیوانگلاند عمومیت یافت.
در اسپرینگ فیلد ، دکتر ت آ هالستید با مشاهده بازی ، مینتونت را به والیبال تغییر نام داد ، زیرا قصد اساسی از بازی کردن ، فرستادن و برگشت دادن ( رد و بدل کردن ) توپ از روی تور است که کلمه والیبال در معنا این نیت را مشخص می سازد. با اینکه والیبال در آغاز ورزش سالنی بود و در محل های سرپوشیده بازی آن انجام می شد ، و اساسا” برای فعالیت های سرگرم کننده پیشه وران و تجار اختصاص یافته بود ، ولی کم کم به زمین های روباز کشیده شد و بعنوان یکی از فعالیت های جالب توجه تابستانی در آمد و به شدت تعقیب می شد.
در آغاز برای بازی والیبال قوانین خاصی تدوین نشده بود ، هر فرد و در هر کشوری بمیل خود و به طریق مختلف با توپ بازی می کردند. رفته رفته والیبال در مناطق و نواحی مختلف جهان گسترش می یافت. همچنانکه هر ابداع یا اختراعی در آغاز با نواقصی همراه بوده و به مرور زمان تکمیل و رفع نواقص می شود ، والیبال نیز از این قاعده مستثنی نبود و کم کم قوانین برای این بازی وضع شد و روشها و حرکات تکنیکی جایگزین حرکات قبلی گردید.
در سال 1900 پذیرفته شد که امتیاز هر ست بازی 21 پوان باشد.
در سال 1912 سیستم چرخش به تصویب رسید.
در سال 1917 پذیرفته شد که هر ست بازی 15 پوان ( امتیاز ) باشد.
در سال 1918 تعداد بازیکنان هر طرف زمین 6 نفر پیشنهاد شد که مورد قبول عامه قرار گرفت.
در سال 1921 موافقت شد که هر تیم با سه ضرب توپ را به طرف دیگر بفرستد.
در سال 1923 اندازه زمین بازی 9×18 متر تعیین شد.
بمرور ، در سال های بعد ، قوانین فراوانی برای این بازی وضع شد و در بسیاری از قوانین قبلی نیز تغیر حاصل گشت که هنوز هم این تغییرات ( سال 2000 ) ادامه دارد و هر چهار سال یکبار در کنگره بین المللی والیبال تغییراتی در قوانین بازی به تصویب می رسد و در کنگره جهانی که در سال 1998 میلادی ( سال شمسی 1377 ) همزمان با برگزاری چهاردهمین دوره مسابقات والیبال جهانی مردان و سیزدهمین دوره زنان در ژاپن برگزار شد با تصویب و تغییر قوانین مانند روش امتیازگیری با بردرالی ، امتیازات 25 برای ست های اول ، دوم ، سوم وچهارم و امتیازات 15 برای ست پنجم و همچنین تصویب بازیکن دفاعی لیبرو ، بکار بردن روش جدید مجازات ها و تصویب با پازدن توپ در کنگره قبلی که همه این قوانین جدید دگرگونی و هیجان فراوانی در بازی والیبال بوجود آورده است.
اولین کشور خارجی که والیبال را پذیرفت ، کشور کانادا و به سال 1900 بود. اساساً نهضت Y.M.C.A ( سازمان جوانان مسیحی ) در معرفی این ورزش به دیگر کشورهای جهان و تعمیم آن سهم فراوانی دارد.
بازی والیبال در پایان سال 1900 به هندوستان و در سال 1905 به کوبا ، 1909 به پورتوریکو ، 1910 به فیلیپین ، 1912 به اوروگوئه ، 1913 به چین و 1917 به ژاپن و به تدریج از سال 1914 به بعد بتوسط سربازان قوای آمریکا و مستشاران و اشخاص دیگر ، به کشورهای اروپائی از قبیل فرانسه ، چکسلواکی ، لهستان ، شوروی و بلغارستان و سایر کشورهای اروپائی معرفی شد و تعمیم یافت. ولی بسبب بیگانه بودن این ورزش برای اروپائیان ، در ابتدا امر قبول آن به کندی صورت می پذیرفت. فرانسه ، چکسلواکی و لهستان سه کشوری بودند که قبل از دیگران اقدام به تشکیل فدراسیون ملی والیبال در کشور خود نمودند.
کشور شوروی که در سال 1923 اقدام یه تاسیس انجمن ملی والیبال نمود ، برای پیشرفت و دگرگونی آن فعالیت زیادی بعمل آورد. اصولاً شوروی از کشورهائی است که در پیشرفت تکنیک و تاکتیک والیبال و تنظیم قوانین در جهان سهم بسزائی دارد و برای قهرمانی های در مسابقات است که قدرت بزرگ جهانی بحساب می آید. کشورهای فرانسه ، چکسلواکی و لهستان پس از تشکیل فدراسیون ملی ، مصمم شدند که با کمک کشورهای دیگر که فدراسیون بین المللی را تاسیس نمایند و در سال 1936 به هنگام بازیهای المپیک در برلین آلمان ، در این زمینه فعالیت زیادی نمودند ولی باآغاز جنگ بین المللی دوم و طغیان آن در اروپا ، اقدامات آنان متوقف شد.
بطور کلی تغییرات و پیشرفت والیبال را می توان به سه دوره تقسیم نمود. دور اول از سال آغاز تا 1918 ، دوره دوم از سال 1919 تا سال 1946 و دوره سوم از سال 1947 به بعد که تغییرات و پیشرفت اساسی والیبال در دوره سوم صورت پذیرفته است.
پس از جنگ بین المللی دوم ، فعالیت های فراوان برای حرکت جدید به والیبال مجدداً آغاز شد و اولین مسابقه یین المللی در قاره اروپا بین دو کشور فرانسه و چکسلواکی و در شهر پاریس برگزار گردید. پیگری برای تاسیس فدراسیون بین المللی والیبال ادامه یافت. مذاکرات بین سه کشور فرانسه ، چک و لهستان منتج به موافقت در جهت تشکیل گنگره ویژه برای تاسیس اتحادیه بین المللی والیبال گردید. سرانجام در تاریخ آوریل 1947 کنگره با شرکت نمایندگان چهارده کشور از سراسر جهان در پاریس برگزار شد و موافقت شد فدراسیون بین المللی والیبال (F.I.V.B) تاسیس گردد که این فدراسیون در پاریس تشکیل شد و آقای پل لیبود از کشور فرانسه بعنوان اولین رئیس فدراسیون بین المللی والیبال انتخاب شد.
بزودی کشورهای زیادی در خواست عضویت خود را برای پیوستن به فدراسیون بین المللی اعلام نمودند که امروز این فدراسیون حدود 218 کشور عضو دارد ( سال 2006 ) و بیش از 250 میلیون نفر از مردم جهان والیبال بازی می کنند. اولین رئیس انتخابی فدراسیون بین المللی والیبال آقای پل لیبود از کشور فرانسه تا سال 1984 ( یعنی 37 سال تمام ) ریاست فدراسیون بین المللی را با قدرت برعهده داشت و توانست با کمک سایر اعضاء ، این فدراسیون را در ردیف فعال ترین فدراسیون ها و والیبال را در زمره بزرگترین ورزشهای جهانی در آورد.
پس از تاسیس فدراسیون یبن المللی ، کمیته های مختلفی در داخل آن بوجود آمد و برنامه مسابقات رسمی بین المللی تنظیم و آغاز شد.
در سال 1949 اولین دوره مسابقات جهانی والیبال برای مردان در پراگ و در سال 1952 دومین دوره مسابقات جهانی مردان و اولین دوره مسابقات جهانی زنان در مسکو برگزار شد.
برنامه مسابقات والیبال بطور منظم هرچهار سال یکبار تاکنون در کشورهای مختلف انجام شده است . در سال 2006 دوره شانزدهم مسابقات والیبال جهانی مردان با شرکت 24 تیم و دوره پانزدهم مسابقات جهانی زنان با شرکت 24 تیم در کشور ژاپن انجام یافت.
تیم ملی والیبال بزرگسالان مردان ایران در این مسابقات شرکت نمود . بسبب اهمیتی که والیبال در بین ورزشها بدست آورد ، در سال 1964 مسابقات والیبال مردان و زنان به برنامه بازیهای
المپیک توکیو اضافه شد که تاکنون (سال 2006 ) در ده دوره از بازیهای المپیک برنامه های آن با اهمیت خاصی انجام شده است.،