مقاله روش های خوراکی جلوگیری از بارداری

مقدمه

از‌ آنجاییکه جمعیت به اشکال مختلف بر نظام اجتماعی و ابعاد مختلف اقتصادی فرهنگی و آموزشی و غیره اثر می‌گذارد و هدف دولت حفظ تعادل و بقای نظام اجتماعی است این بنده حقیر به همراه گروه پژوهشی تصمیم گرفتیم به عنوان اعضای کوچکی از این جامعه اطلاعات اندکی از روشهای جلوگیری از بارداری ارائه دهیم ولی از آنجا که این روشها بسیار متنوع و گسترده است ما نتوانستیم اطلاعاتی در مورد همه آنها ارائه دهیم و مطالبی اندک در مورد قرص‌ های جلوگیری از بارداری تهیه کردیم تا شاید بتوانیم به عنوان اعضای کوچکی از این جامعه در کنترل جمعیت نقش داشته باشیم.

روشهای خوراکی جلوگیری از بارداری oral ontraceptive

روشهای خوراکی که معمولاً به عنوان «قرص» شناخته شده‌اند، مواد شیمیایی هستند که از راه دهان مصرف می‌شوند تا از بارداری طبیعی جلوگیری کنند. قرص‌های جلوگیری از بارداریاز سال 1960 در بازار موجود بوده‌اند و برای اکثر مردم شناخته شده ‌اند. میلیونها زن در سراسر جهان آنها را استفاده کرده‌اند و البته کاربرد‌ها و نتایج متفاوتی داشته است. یک چهارم زنان بارور در انگلستان از قرص استفاده می‌کنند و تنها یک درصد از زنان ژاپن این قرص را بکار می‌برند. جلوگیری کننده‌های دهانی مخصوص مردان هند و نیازمند تحقیق و پژوهشی در این مورد است.

تاریخچه History

تا دهه 1930 دانشمندان ساختار هورمون های استروئید را مشخص کردند و دریافتند که میزان بالای استروژن، آندروژن یا پروژسترون از بارداری جلوگیری می‌کند واین هورمون ها را شرکت‌های اروپایی از حیوانات بدست می‌آورند و بسیار گران بود.

در سال 1939 راسل مارکه، استاد شیمی ارگانیک در دانشگاه ایالت پنسیلوانیا، روشی را برای سنتز  پروژسترون از گیاه گسترش داد که البته این روش نیز بسیار گران و پرهزینه بود پس ازسه سال تحقیق مداوم او ماده دیگری را به دست آورد که از نوعی سیب زمینی وحشی مکزیکی در جنگلهای واراکروز نزدیک اوریزابا پیدا کرده بود از آنجایی که نتوانست سرمایه گذار خود یعنی پارکه- دیویس را برای تولید پروژسترون از سیب‌زمینی مکزیکی را راضی کند و پنسیلوانیا را ترک کرد و در سال 1944 دو همکر مکزیکوسیتی پیدا کرد و بنابراین قیمت هورمون پروژسترون 200 برابر در هشت سال بعد از آن کاهش پیدا کرد.

در اواسط قرن بیستم راه برای تولید باز شده بود ولی شرکت‌های داروسازی، دانشگاهها و دولت‌ها، علاقه ای به این زمینه نشان نمی‌دادند.

آزمایش هورمون‌ها          Wxperiments

در اویل سال 1951، یک فیزیولوژیست بنام گرگوری پینکوسی که روی هورمون تحقیق می‌کرده موسس WFEB [1] در ماساچوست بود با مارگرت سنگه که موسس اولیه جنبش جلوگیری از بارداری بود را در   ملاقات کرد مارگارت به پینکوس کمک بسیاریکرد که تحقیقات خود را در این زمینه ادامه بدهد. تحقیقات در 25 آوریل سال 1951 به همراه فیزیولوژیست مینی‌چاوچنگ که در سال 1937 هورمون پروژسترون را روی خرگوش ها آزمایش کرده بود آغاز شد.

در اکتبر 1951، شرکت بی. دی. سیرل درخواست پینکوس را مبنی بر پایه‌گذاری تحقیق روی هورمون رد کرد ولی او را به عنوان مشاور پذیرفت.

درمارس 1952، سنگه یادداشتی درباره پینکوس به دوست و حامی قدیمی‌اش که یک انسان شناس بود بنام دولسکه مک که‌میک نوشت او از (WFEB) دیدار کرد در 6 ژوئن 1953 و سپس با پینکوس مشغول تحقیق در این زمینه شد.

پینکوس و مک که‌میک به همراه یک استاد دانشگاه بنام جان راک که متخصص ناباروی بود تحقیقات خود را درباره‌ی زنان ادامه دادند. در یک کنفرانس علمی در 1952 پینکوس و راک به این نتیجه رسیدند که با هم یک هدف را دنبال می‌کنند. در 1952 پینکوس نتایج تحقیق سه ماهه خود را درباره معرف خوراکی پروژسترون اعلام کرد که در این میان 15 درصد باردار شده بودند.

در سال 1953، بنا به پیشنهاد پینکوس، راک این روش را با 300 میلی‌گرم در روز مصرف پروژسترون و مصرف آنها در تنها 20 روز از دوره‌ماهیانه زنان آزمایش کرد.

پس از روز بیستم بیماران قرص مصرف نمی‌کردند تا دوره قاعدگی آغاز شود. باز هم 15 درصدبارداری در طول چهار ماه مشاهده شد. اما 20 درصد از دچار بی‌نظمی در قاعدگی شدند و مشخص شد که میزان بیشتر و مرغوبتری پروژسترون مورد نیاز است.

پیشرفت‌های موثر در قرص‌های جلوگیری از بارداری Development of on effective

پینکوس از دوستان داروشناس خواست که ترکیبات شیمیایی حاوی پروژسترون را برایش بفرستند. پانگ 200 نوع ترکیب پروژسترون را در حیوانات مورد بررسی قرار دد و موثرترین آنها سینتکس نروتیفدون و سیرل نروتیندرول و نودتاندولون بودند.

داروشناسی بنام کارل دیریاسی، لوئیز میرامونتن و بودج روزنکدانز در مکزیکوسیتی اولین نورتیندرون پروژسترون موثر را در سال 1951 تولید کردند. داروشناسان دیگری بنام فرانک بی‌کولتون، اوین نورتیندرون پروژسترون را در سال 1952 و اولین نورتاندرولون را در سال 1953 تولید کرد.

در دسامبر 1954، راک اولین آزمایش پروژسترون به میزان 50-5 میلی‌گرم را برای سه ماه (21 روزدر دوره- روزهای 25-5 رزوهای بدون قرص در نظر گرفته شده بود برای بروز قاعدگی) بر روی پنجاه بیمار خود در بروکلین ماساچوست آغاز کرد. میزان 5 میلی‌گرم نروتیندرون باعث بی‌نظمی در قاعدگی می شد ولی 10 میلی گرم و یا بیشتر از این ماده مشکلی در قاعدگی بوجود نمی‌آورد. پس از 5 ماه 14 درصد بارداری مشاهده شد.

در مطالعات 1954 و 1955 که توسط راک انجام شد 4 الی 7 درصد مسترانول موجود بود. میزان یک درصدی مسترانول باعث ایجاد بی‌نظمی در قاعدگی می‌شد بنابراین در نهایت میزان 2/2 درصد مسترانول که تاثیری بر نظم قاعدگی نداشت  مورد استفاده قرار گرفت در سال 1956. اولین جلوگیری کننده‌های اولیه توسط ادریس رایس رای کارمون در سال 1956 در دیوپیه‌راس در بودتوکیو آزغز شد. یعنی ترکیب انوید و نورتیندرون توسط   تیلور در ژوئن 1956 در گوس‌آنجلس آغاز شد. در سال 1956 تحقیقاتی دیویه انویه توسط   انجام شد و به این نتیجه رسید که محتوی استروژن را می‌توان تا 33 درصد پایین آورد تا بی‌نظمی در قاعدگی به وجود نیاید.

دلیل اینکه تحقیقات دارویی در پورتوریکو مورد استقبال قرار نگرفت تبعیض نژدای بود که در آن سال‌ها در جریان بود. به دلیل وضعیت اخلاقی آمریکا در دهه 1950، پورتوریکو بهترین مکان برای آزمایش این دارو ها بود. بسیاری از دکترهایی که روی این زمینه کار می‌کردند پذیرفتند که دلیل‌اش این بود که زنان پورتوریکو فقیه بودند و در ضمن به دانشمندان خارجی اعتماد نداشتند. زنانی که در پورتوریکو به آنها این قرص ها را داده‌ بودند نمی‌دانستند که این مرحله‌ی آزمایشی‌ای است و اینکه ممکن است دچار عوارض بعدی جانبی شوند و سلامت آنها ممکن است درخطر باشد. در حقیقت بسیاری از زنانی که این قرصها را مصرف کردند درگیر عوارض جانبی بعدی آن شدند چون میزان قابل توجهی هورمون در این قرص‌ها بود. بسیاری از زنان پورتوریکو به دلیل مصرف این قرص‌ها مردند ولی براین موارد سرپوش گذاشته شد. ممکن است زنان بیشتری در پورتوریکو با این سرنوشت روبرو شده باشند مثلاً در مناطق روستایی ولی هرگز سندی در این مورد ارائه نشد.

قابلیت دسترسی عمومی public availability

در ژوئن 1957، FDA[2] انویه 10 میلی گرمی (85/9 میلی گرم نورتیندول و 150 میلی‌گرم مسترانول) را روی بیش از 600 زن آزمایش کردند. تحقیقات نشان دادند که انویه‌های 10،5، 5/2 میلی‌گرمی بسیار موثر بودند در 23 ژوله ای 1959 سیرل تصمیم گرفت میزان انویه را افزایش دهد.  FDA این کار را تایید نکرد.

در 9 مه 1960،  FDA اعالم کرد که 10 میلی‌گرم انویه می‌تواند مورد استفاده‌ی عمومی قرار بگیرد و بنابراین این قرص‌ها برای مدت سه سال مورد استفاده‌ی حداقل نیم میلیون زن قرار گرفت.

اگر چه FDA استفاده از جلوگیری کننده‌ها را تایید کرد سیرل هرگز نپذیرفت که این انویه 10 میلی‌گرمی یک قرص جلوگیری کننده باشد. 9 ماه بعد در فوریه 1961، FDA مصرف انویه 5 میلی‌گرمی را تایید کرد در ژولیه‌ی 1961، سرانجام سیرل انویه 5 میلی‌گرمی را وارد بازار کرد که بعنوان جلوگیری کننده شناخته شده بود. اگر چه FDA مصرف این قرص‌های خوراکی را در 1960 تایید کرده بود ولی این قرص‌ها در دسترس همه زنان متأهل در تمامی ایالات موجود نبود تا سال 1965، و همین طور تا سال 1972 زنان مجرد و غیر متأهل نمی‌توانستند این قرص‌ها را مصرف  کنند.