تانتالیم ( واژه یونانی Tantalos، ویژگی اسطوره‌شناسی ) در سال 1802 توسط "Anders Ekeberg" در سوئد کشف شد و در سال 1820، بوسیله "Jons Berzelius" جداسازی شد. بسیاری از شیمیدانان معاصر تا سال 1844 تصور می‌کردند نیوبیم و تانتالیم عناصری مشابه هستند تا اینکه پس از سال 1866 محققان اثبات کردند اسیدهای نیوبیم و تانتالیم ترکیباتی متفاوت می‌باشند.
خصوصیات شیمیایی:
شعاع یونی 0.070 nm (+5) ، شکل الکترونی [ Xe ] 4f14 5d3 6s2،
الکترونگاتیوی 1.5، حالت اکسیداسیون 5, 4, 3, 2, -1، چگالی 16.69 g/cm3
شعاع کووالانسی 170±8 pm ، شعاع واندروالس 0.1425 nm، گرمای تبخیر 732.8 Kj/mol
خصوصیات فیزیکی:
عدد اتمی 73، جرم اتمی 180.95، شعاع اتمی pm 146
نقطه ذوب ºC 2850 ، نقطه جوش ºC 6000، رنگ خاکستری گروه 5B
سایر خصوصیات:
تانتالیم خاکستری رنگ ، سنگین ، انعطاف پذیر ، بسیار سخت ، به‌آسانی قابل تهیه ، به‌شدت در برابر اسیدها مقاوم و از هدایت الکتریکی و حرارتی خوبی برخوردار می‌باشد. در واقع این فلز در دماهای زیر 150 درجه سانتیگراد ، کاملا" از حملات شیمیایی مصون است و فقط توسط اسید هیدروفلوئوریک ، محلولهای اسیدی حاوی یون فلورید و تری‌اکسید سولفور آزاد مورد حمله قرار می‌گیرد. تنها نقطه ذوب تنگستن و رنیم از این عنصر بیشتر است ( نقطه ذوب k 3290 و نقطه جوش k 5731).
کاربرد اصلی تانتالم ، بصورت پودر فلزی در تولید قطعات الکترونیکی ، عمدتا" خازنهای تانتالم می‌باشد. موارد استفاده از خازنهای تانتالم ، بیشتر در تلفن‌های سیار ، پیجرها ، رایانه‌ها و الکترونیک موتوری است. از تانتالم همچنین جهت تولید آلیاژهای مختلفی که دارای نقاط ذوب بالا ، مقاومت و انعطاف پذیری هستند، استفاده می‌شود