مرمت آثار تاریخی اصفهان ضرورتی فراملی
اصفهان نیاز به معرفی ندارد و ویژگی های منحصر به فرد آن در جهان مطرح است و همگان آن را به عنوان ام القرای فرهنگی و هنری دنیا می شناسند.
این شهر که امروز به عنوان نمادی از مکتب تشیع معروف است و پرچم آن در مجموعه آثار تاریخی میدان امام در اهتزاز است و جهانیان چون نگینی درخشان از آن یاد می کنند به علت کمبود اعتبار و عدم نظارت بر اجرای کار مرمت و بازسازی آثار آن، رو به ویرانی است و اگر امروز فکری برای آن نشود، متاسفانه باید به صراحت گفت فردا خیلی دیر است.
گرچه مسئولان میراث فرهنگی اعتبار مورد نیاز ساماندهی و مرمت مجموعه آثار تاریخی اصفهان را محدود و ناکافی می دانند که درست هم هست و این سازمان امکانات لازم را برای احیاء و اعتلای مجموعه آثار تاریخی را در اختیار ندارد ولی با این وجود باید گفت، این سازمان، از جمله سازمان هایی است که اداره آن به شکل سنتی عمل می شود و هیچ فردی برای مرمت و بازسازی آن دل نمی سوزاند.
از یک سو حجم بالای نزدیک به 10هزار اثر تاریخی شناخته شده در اصفهان، از سوی دیگر عدم پیگیری بر سرعت بخشیدن در کار اجرای مرمت، سبب گشته تا این اعتبار ناکافی نیز به بیراهه هزینه شود.
امروز مرمت و ساماندهی یک اثر تاریخی اگر قرار باشد توسط بخش خصوصی انجام شود ممکن است در فاصله یکی دو روز صورت گیرد اما همین کار توسط بخش های پیمانی میراث هفته ها و چه بسا ماهها به طول کشیده می شود و کسی نیست که به این سؤال پاسخ دهد که چرا کف فرش آجری یک اتاق 30 متری باید توسط یک گروه 6 نفره استادکار، بنا و کارگر هفته ها به طول بکشد!! مگر نه این است که این گروه 6 نفره مزد خود را از بیت المال دریافت می کنند.
در بخش هزینه های مرمت و ساماندهی میراث فرهنگی اصفهان حرف و حدیث های فراوانی وجود دارد که هرگز به آن پرداخته نشده است.
به قول یک معمار که می گفت: زمانی که کارم را با میراث شروع کردم گچ کشی یک سالن را یک روزه به اتمام رساندم اما به جای تشویق، تنبیه شدم که چرا این کار 40 روزه، یک روزه انجام شده است! حال باید در این میان پرتقال فروش را پیدا کرد.
به نظر می رسد برای رفع این معضل قدیمی در میان کاستی ها و کمبودها، سازمان میراث فرهنگی کشور باید برای نگاهداری و مرمت آثار تاریخی از بخش خصوصی استفاده کند. چرا که باتوجه به اهمیت حفظ و نگهداری و مرمت آثار تاریخی تنها نمی توان با اتکاء به بودجه دولتی در حفظ و مرمت آثار همت گمارد بلکه باید در چارچوب یک برنامه ریزی حساب شده بخش خصوصی را به کار گرفت و بطور منسجم به مرمت و نگهداری آثار پرداخت.