استان کرمان با وسعتی بیش از 175000 کیلومتر مربع و جمعیتی نزدیک به دو میلیون نفر در جنوب شرق ایران و در حاشیه کویر قرار گرفته است. آب و هوای این استان کویری و خشک می باشد.
نام کرمان در دوره های قبل از اسلام بونیا و کارامانیا بوده و کرمان را برخی با فتحه و عده ای با کسره می خوانند. مرکز کرمان را در قدیم گواشیر و بردشیر می خواندند. مرکز آن در دوره ی ساسانیان سیرجان بود. در سال 21 یا 41هجری قمری عمر بن سهیل بن عدی، عبدالله تبان را مامور فتح کرمان کرد. سردار نامبرده با گرفتن اندک جزیه ای از حاکم آنجا به مدینه مراجعت کرد اما در آن زمان اهالی کرمان تا چند سال از پرداختن جزیه خودداری کردند و سرانجام پس از فرار یزدگرد و درگیریهای بعدی در سال 31 هجری قمری این شهر به دست مسلمانان افتاد. پس از دفع اشرف افغان توسط نادر شاه و خلع شاه طهماسب دوم از سلطنت، کرمان نیز مانند سایر قسمتهای ایران به تصرف موسس سلسله افشاریه در آمد.
سرانجام آقا محمد خان قاجار اولین پادشاه قاجار با کشتار مردم این شهر را متصرف شد. بسیاری معتقدند که خرابیهای آن زمان تا کنون هم جبران نشده است.
زمان رایج شدن فرش در کرمان فرش در کرمان را کسی بدرستی نمی داند اما از شواهد پیداست که ابتدا چادر نشینان ایلات به بافت قالی پرداخته اند.بررسی طرحها و ویژگی های بافت قالی کرمان سابقه ای بیش از یک هزار سال را برای آن رقم می زند ، همچنین وجود قدیمی ترین نوع گره های به کار رفته در فرش پرزدار که امروزه به بی گره بافی شهرت یافته ثابت می کند که منطقه کرمان در حفظ یکی از ویژگی های بافت فرشهای کهن سهم مهمی داشته است چه امروزه می دانیم بسیاری از فرشهای کهن ایران با شیوه U یا V بافته می شدند و آثار آن را می توان در فرشهای قدیم مصر که متأثر از فرشهای ایرانی است به وضوح مشاهده کرد.