دانلود تحقیق تعریف تریاک

تریاک عصاره در هوا خشک شده گل خشخاش است که با تیغ کشیدن به دور کاسبرگ این گل به دست می آید. واژه تریاک با ریخت تریاق به عربی هم راه یافته است.این واژه در زبان فارسی معنای پادزهر را می‌‌رساند. این واژه به گونه theriac وارد زبان های اروپایی نیز شده است.

خواص درمانی

تریاک از ترکیبات مختلفی تشکیل می شود که عملکرد همگی آن ها در بدن همانند کار هورمون های ضد درد ( اندورفین ها ) است که از طریق تاثیر بر سلسله اعصاب مرکزی موجب تخفیف احساس درد در بدن می شوند، برای سایر استفاده‌های پزشکی تریاک و مشتقات ان می توان از کنترل کردن سرفه ، اسهال و نشانه‌های سرماخوردگی و درمان افسردگی نام برد. سرخوشی و نشئگی که توسط این مواد ایجاد می شود همواره موجب سوء مصرف این دارو از زمان پی بردن بشر به اثرات این ماده بوده است.

تاریخچه

کشت خشخاش نخستین بار ۳۴۰۰ سال پیش از میلاد در جنوب میان‌رودان صورت گرفت. سومری‌ها آن را گیاه لذت می نامیدند، هنر کشت خشخاش بعدها به آسوریان و سپس به بابلیها منتقل شد و از آن حا به مصر راه یافت. در سدهٔ ۱۳ پیش از میلاد دوران طلایی تریاک با کشت گسترده آن در تبس پایتخت مصر آغاز شد، بازرگانان تریاک را از مصر به کارتاژ، یونان واروپا می بردند. پس از آن کشت خشخاش در قبرس پیشرفت قابل ملاحظه ای داشت و تریاک که یکی از مهمترین داروهای یونان در آن هنگام شمرده می شد ازطریق حمله اسکندر به ایران و هند راه یافت. تریاک در قرن چهارم میلادی به چین هم رسید، اما فقط پس از پایان سده‌های میانه و آغاز سفرهای دریایی دولت های اروپایی بود که آنان تجارت پرسود تریاک را دریافتند.

منبع شبه‌افیونی‌ها

برخی از مواد شبه‌افیونی‌ مانند مرفین و کدئین به طور طبیعی در تریاک موجودند. مواد شبه‌افیونی‌ دیگر مانند هروئین با اضافه کردن مواد شیمیایی دیگر به مرفین ساخته می‌شوند البته امروزه بسیاری داروهای شبه‌افیونی‌ از تریاک استخراج نمی‌شوند بلکه به طور مصنوعی ساخته می‌شوند. از جمله داروهای شبه‌افیونی‌ که شرکت‌های دارویی آنها را می‌‌سازند می‌توان به اکسی‌کدون، مپریدین، هیدروکدون و هیدرومورفین اشاره کرد.

شکل ظاهری

داروهای شبه‌افیونی‌ با استفاده پزشکی به اشکال گوناگون، قرص، کپسول، شربت، محلول و شیاف وجود دارند. تریاک ماده‌ای صمغ‌مانند است که از تخمدان گل گیاه خشخاش به دست می‌آید و معمولاً به صورت تکه‌ها یا گرد قهوه‌ای تیره عرضه می‌شود و معمولاً تدخین یا خورده می‌شود. هروئین به صورت گردی سفید یا مایل به خرمایی ارائه می‌شود.

استفاده‌ها

پزشکان و دندانپزشکان شبه‌افیونی‌ها را برای تسکین دادن دردهای حاد یا مزمن ناشی از بیماری، جراحی یا جراحت‌ها تجویز می‌کنند. داروهای شبه‌افیونی‌ همچنین برای تخفیف دادن سرفه متوسط تا شدید و اسهال نیز به کار می‌‌روند. شبه‌افیونی‌هایی مانند متادون و بوپرونورفین برای معالجه اعتیاد به شبه‌افیونی‌های دیگر مانند هروئین کاربرد دارند. افراد همچنین برای نشئه شدن و ایجاد سرخوشی به سوءمصرف شبه‌افیونی‌ها می‌‌پردازند. گرچه در این مورد معمولاً توجه به داروهای غیرقانونی مثل هروئین معطوف می‌شود، اما برخی از داروهای شبه‌افیونی‌ قانونی تجویز شده توسط پزشکان کدئین، هیدرومورفون، اکسی‌کدون، مرفین و... نیز مورد سوءمصرف قرار می‌‌گیرند. یک علامت هشدار دهنده در این مورد تجدید مکرر نسخه این داروها است. افرادی که این داده‌ها را مورد سوءمصرف قرار می‌‌دهند ممکن است به پزشکان مختلف مراجعه کنند و از هر یک از آنها نسخه این داروها را بگیرند. این داروها همچنین از دارو خانه‌ها نیز دزدیده شده و در خیابان به فروش می‌‌رسند، خود شاغلان حرف پزشکی هم که به این داروها دسترسی دارند در خطر سوءمصرف این داروها قرار دارند و ممکن است به آنها وابسته شوند.

احساس‌های پدیدآمده

نحوه اثر مواد شبه‌افیونی‌ به چند عامل بستگی دارد: - مقدار مصرف - توالی بین موارد مصرف و مدت کلی مصرف - شیوه مصرف، خوراکی یا تزریقی - خلق و خوی، انتظارات و محیط زندگی - سن فرد مصرف کننده - وجود بیماری جسمی یا روانی قبلی - مصرف الکل و سایر داروها اعم از داروهای تجویز شده توسط پزشک، داروهای بدون نیاز به نسخه، داروهای گیاهی و داروهای غیرقانونی. مقادیر کم مواد شبه‌افیونی‌ احساس درد و پاسخ عاطفی به درد را مهار می‌کند. این مواد همچنین نشئگی و خواب آلودگی، آرمیدگی عضلانی، اشکال در تمرکز، تنگ شدن مردمک ها، اندکی کاهش یافتن در سرعت تنفس، تهوع، استفراغ، بی اشتهایی و تعریق به وجود می‌‌آورند. با مقادیر بالاتر مصرف این مواد این آثار شدیدتر می‌شوند و مدت بیشتری به طول می‌‌انجامد. سرعت و شدت آثار مواد شبه‌افیونی‌ بستگی به چگونگی مصرف دارو دارد. هنگامی که این مواد به طور خوراکی مصرف می‌شوند، این آثار به تدریج ظاهر می‌شوند و معمولاً پس از ده تا بیست دقیقه احساس می‌شود هنگامی این مواد به صورت تزریق داخل وریدی مصرف می‌شوند، آثار با بیشترین شدت و در طول یک دقیقه احساس می‌شوند. • این احساسات چه مدت به طول می‌‌انجامد هنگامی که شبه‌افیونی‌ها برای تخفیف دادن درد خورده می‌شوند، طول مدت اثر آنها تا حدی بر حسب نوع مصرف شده متفاوت است، گرچه به طور کلی یک دوز واحد بسیاری از این مواد می‌تواند برای چهار تا پنج ساعت درد را تسکین دهد.

خطرات

شبه‌افیونی‌ها در صورتی که بدون نظارت پزشک مصرف شوند خطرناکند. همه مواد شبه‌افیونی‌ به خصوص هروئین هنگامی در مقادیر زیاد مصرف شوند یا هنگامی به همراه سایر داروهای مهار کننده مغز مانند الکل یا داروهای بنزودیا زپینی مانند دیازپام مصرف شوند ممکن است باعث مرگ فرد شوند. علت این است که مواد شبه‌افیونی‌ فعالیت بخشی از مغز که عهده دار کنترل کردن تنفس است را مهار می‌کنند و در مقادیر زیاد ممکن است باعث قطع تنفس و مرگ شوند. علائم مسمومیت با مقادیر زیاد این مواد شامل کندشدن تنفس، کبودی پوست و بالاخره اغما است. مرگ معمولاً به علت قطع تنفس رخ می‌‌دهد. این افراد را اگر به موقع به بیمارستان رسانند، می‌توان با داروهایی مانند نالوکسان که آثار مواد شبه‌افیونی‌ از جمله آثار آنها در مهار کردن تنفس را برطرف می‌کنند، معالجه کرد.افرادی که به دنبال آثار نشئه زای مواد شبه‌ افیونی‌ هستند، ممکن است با توجه به بی اثر شدن تدریجی این مواد برای رسیدن به حالت نشئگی مداوماً مقدار مصرف خود را افزایش دهند. با افزایش میزان مصرف، فرد در معرض خطر مسمومیت و داروزدگی (Overdose) قرار می‌گیرد. اگر افرادی که به علت مصرف دراز مدت دچار تحمل نسبت به این مواد شده اند، مدتی مصرف این مواد را قطع کنند و سپس همان مقداری که پیش از قطع مصرف می‌‌کرده اند، را دوباره آغاز کنند، خطر مسمومیت اوردوز شدن زیاد است. برخی افراد برای افزایش شدت اثر نشئه‌آور مواد شبه‌افیونی‌ را تزریق می‌کنند. تزریق این مواد در موارد غیر پزشکی خطر بالای سرایت عفونت و بیماری‌ها به علت سرنگ‌های آلوده، استفاده مشترک از سرنگ و ناخالصی‌های موجود در مواد را ایجاد می‌کند. میزان شیوع ایدز و هپاتیت به خصوص در میان مصرف کنندگان تزریقی این مواد بالا است. مواد مخدر خیابانی تقریباً هیچ گاه خالص نیستند و قرص‌ها و کپسول‌های دارویی، هنگامی که برای تزریق رقیق می‌شوند، حاوی موادی هستند که می‌توانند به طور دائم به وریدها یا اندام صدمه بزنند، استفاده از شبه‌افیونی‌های کوتاه اثر مانند هروئین حین بارداری می‌تواند باعث زایمان زودرس، وزن کم هنگام زایمان، بروز علائم ترک در نوزاد و مرگ نوزاد شود. زنان بارداری که به شبه‌افیونی‌ها معتادند با متادون، یک شبه‌افیونی‌ طولانی اثر، مورد درمان قرار می‌‌گیرند تا از به وجود آمدن علائم ترک جلوگیری شود.