ایجاد و طبقه‌بندی‌ها
در پایان این فصل شما قادر خواهید بود که ...
1-درک مشخصات کامل برنامه نویس موضوعی - تطبیقی
2-دانستن زمان به کارگیری متغیرها و روشهای عمومی و خصوصی به طور اختصاصی
3-ایجاد کلاسهای شخصی
4-معرفی موضوعات کلاسهای شخصی
5-نگارش روشهایی که ارزشها را باز می گرداند و ارزش‌های داده را تائید می کند .
به هر حال هر کدام از اپلت هایی که ایجاد کرده اید در طبقه واحدی قرار می گیرند . همان طور که به ساختار applet توابع بیشتری می افزائید حجم برنامه زیاد شده و کنترل آن دشوار می گردد . روش مناسب برای توسعه برنامه تقسیم عملکرد مابه موضوعات کوچک می باشد ، که هر کدام از آنها مسئول وظیفه‌ای خاص می باشد .
در این بخش خواهیم آموخت applet های قبلی را جدا کرده ، تفکیک کرده و به هنگام پردازش کاربر در هر طبقه applet پردازش شود .
مروری بر برنامه نویسی موضوعی - تطبیقی
همان طور که شما در بخش 1 آموختید ، Java یک زبان تطبیقی - موضوعی است و این بدان معنی است که برنامه ای که شما می نویسید از نظر موضوع باید مطابقت داشته باشد . برخی از ویژگی های برنامه نویسی تطبیقی - موضوعی ، اختصار ،
میراث و چند شکلی می باشد .
اختصار به ترکیبی خواص و روشهایی در یک بخش واحد اتلاق می شود . قبل از برنامه نویسی تطبیقی - موضوعی ، برنامه های کامپیوتر اطلاعات داده را جدای از پردازش کنترل می کرد .
روش جدید با هر دو مشخصه و عملکرد هر موضوع سر و کار دارد که این حس را ایجاد می کند که ویژگیها و روشها در ارتباط متقابل با هم هستند . و اختصار این امکان را می دهد صورت کاملی از داده ها در باب یک موضوع بوسیله مخفی کردن از سایر موضوعات پنهان بماند . شما می توانید تصور کنید که یک موضوع همانند جعبه سیاهی است که وظیفه ای را انجام می دهد . تنها راه دستیابی به ویژگیها و روشهای یک موضوع به کارگیری ویژگیها و روشهای خاص مهیا شده به عنوان یک روش عمومی می باشد . هر موضوع اجزاء ، متغیرها و روشهایش را اداره می کند .
میراث :
با به کارگیری میراث شما می توانید کلاس موجود را بهینه سازید بدون اینکه اصل آن را تغییر دهد . بوسیله ایجاد کلاس جدید که برگرفته شده از سطح موجود است ، شما می توانید متغیرها و روشهایی را به سطح جدید اضافه یا تغییر دهید . در هر applet که شما ایجاد می کنید ، سطح applet موجود را بسط می دهید . سطح یا کلاس موجود به عنوان کلاس اصلی یا سوپرکلاس شناخته می شود . و کلاس بسط یافته زیرگروه نامیده می شود . البته هر کلاس جدید نیز می تواند برگرفته شده از زیرگروه باشد ، چرا که زیرگروه می تواند همچنین سرگروه نیز باشد . سلسله مراتب رابطه بین سوپرکلاس و زیرگروه می باشد .
applet هایی را که شما ایجاد کرده اید بر اساس میراث می باشد . کلاس applet اغلب در گروه بندی جاوا موجود می باشد . applet جدید شما به این کلاس اضافه می شود ، اما همچنین دارای ویژگیها و عملکرد کلاس پایدار می‌باشد . زمانی که شما متغیرها را در ابتدای کلاس معرفی می کنید ، شما ویژگیهاذی جدیدی را به کلاس اضافه می کنید . کلاس applet اغلب دارای یک روش داخلی است ، روش داخلی که شما برنامه های اجرائی را به جای روش داخلی در کلاس پایه می نویسید ، در پردازشی که درجه اول نامیده می شود . درجه اول بودن این است که چطور شما روش موجود را تغییر می دهید : شما روش خود را با همان نام روش موجود می نویسید و روش ما روش موجود را تحت الشعاع قرار می دهد . شما می توانید به تأثیر پاک شدن یک روش با تحت الشعاع قرار دادن روشی که هیچ کدی ندارد دست یابید .
زمانی که یک متد بدون کد به زیرگروه تبدیل می شود هیچ اتفاقی نمی‌افتد. توجه : شما قبلاً روشهایی را برای حوادث در بخش 2 نوشته اید . شما مجبورید همه روشها را در ماوی لیتنر پاک کنید اما روشهای ناخواسته محتوی هیچ گونه دستوری نیستند .