کاربران رایانه های اولیه بر اساس سیستم عامل DOS وبرنامه هایی که ساخته می شد بالتبع تحت این سیستم فعالیت می کردند. سیستم عامل DOS و برنامه های تحت آن برای ورود و خروج به برنامه. راهی خاص ودر بیشتر موارد منحصر بفرد را در اختیار کاربر قرار می دادند و کاربر برای اجرا و استفاده از این نرم افزارها مجبور به طی کردن مسیرهای مشخص بود وبرای رسیدن به منو و پنجره جدید حتماً باید منو و پنجره قدیم را پشت سر می گذاشت ,به همین دلیل کاربر هیچگونه اختیای در تنظیم منو, پنجره ها ویا تغییر آنها نداشت . این خاصت سیستم عامل DOS باعث می شد اکثر تنظیمات و ویژگیهای محیّط برنامه در Source برنامه (متن برنامه اصلی )در نظر گرفته شود و احتیاجی به ثبت آنها در جای دیگری نباشد . با وجود این سیستم عامل DOS , با استفاده از 3 فایل Config.sys ,MsDos.sys, Autoexec.bat بعضی از تنظیمات برنامه ها, مانند CDRom اختصاص Buffer وغیره را در این فایلهای ثابت نگهداری می کرد. در حقیقت این فایل ها وظیفه محضر خانه سیستم عامل را بر عهد داشتند که به آنها Registery گفته شد . پس از سیستم عامل DOS , شرکت مایکروسافت Windows 3x را به بازار عرضه کرد. Windows 3x بر پایه سیستم عامل DOS بنا شده بود , ولی تفاوتهای بسیار چشم گیری با سیستم عامل DOS پیدا کرده بود . ظاهر زیباتر و جذاب تر, دسترسی راحتر به اطلاعات ونیز در اندازه , ظاهر ورنگ پنجرها و شیوه ظاهر شدن آنها و حتی اجرا شدن برنامه ها , همه توانایی هایی بود که در این سیستم عامل نوظهور گنجانده شده بود. بدیهی است که این ویژگیها و تغییرات باید در جایی ثبت می شد تا در راه اندازی مجدد رایانه این تغییرات به حالت اولیه برنگردند.از طرفی فایل های Msdos.sys Config.sys, Autoexec.Bat, فایل های Boot کننده بودند و اگر قرار بود تغییرات در این فایل ها ظبط شود ممکن بود به ساختار آنها صدمه وارد شود. به همین منظور در Windows 3x فایل هایی با پسوند ini را برای این کار در نظر گرفتند که مهمترین آنها win.ini , system.ini , control.ini بودند. اطلاعات سیستم عامل را برعهده داشتند .
در نهایت نسل سوم Registery از زمانی شروع شد که سیستم عامل Windows سری 9x آن به بازار عرضه شد. این سیستم عامل با ساختار وظاهری کاملاً متفاوت ایجاد شده بود و نقطه قوت آن استفاده از رابط گرافیکی (GUI) برای کیفیت برتر نمایش بود . این سیستم عامل توانایی پشتیبانی و استفاده از سخت افزارهای مختلف را داشته و برنامه های کاربردی زیادی تحت این ویندوز نوشته شد.
یک سیستم عامل خوب باید هر نوع سلیقه ای را ارضا، کند, شرکت مایکرو سافت برای رسیدن به این هدف در سری جدید سیستم عامل خود , تقریباٌ اجازه هر نوع تغییری را با توجه به سلیقه های مختلف به کاربرویندوزمیداد . طبیعی است این تغییرات که مقدار آن بسیار زیاد است احتیاج به ثبت در Registery بزرگی دارد واز طرفی فایل های win.ini, system.ini, control.ini از نوع فایلهای متنی بودند و در صورت ظبط تغییرات در این فایلها حجم این فایلها بسیار زیاد و بالتبع Load شدن آن سیستم عامل زمان زادی طول می کشید. به همین منظور این تغییرات روی دو فایل system.dat , user.dat بنانهادند واین دو فایل بر اساس اعداد باینری و اعداد مبنا 16 ساخته شدند.که هم امنییت بیشتری داشتند و هم حجم کمتری اشغال می کردند.
در ویندوز های سری 9x و بالاتر وظیفه رجیستری به عهده دو فایل system.dat , user.dat است .این دو فایل به طور مستقیم از سوی کاربر قابل دسترسی نیستند به همین منظور ویندوز برنامه اجرایی Regedit.exe را که در پوشه windows قرار دارد در اخیار کاربران قرار داده تا در صورت لزوم تنظیمات و مقدارهای جدید را در آن ثبت کنند.
هر تغییری در رجیستری بسرعت اعمال می شود و هیچگونه تاُییدی را از کاربر نمی گیرد, به همین منظور باید توجه داشت در صورت عدم وجود آگاهی کافی در باره ریجستری به هیچ وجه نباید دستورها و مقدارهای آن را تغییر داد .
ساختمان و نحوه عملکرد ریجستری
* ساختمان رجیستری :
برای اجرای Regedit از منو Start گزینه Run را انتخاب کرده و کلمه regedit.exe را تایپ کنید و Ok را بزنید .
این برنامه دارای دو پنجره میباشد که پنجره سمت چپ دربرگیرنده شاخه ها و ریشه های رجیستری و پنجره سمت راست شامل دستورات و مقادیر آن است .
در پنجره سمت چپ یک ریشه به نام MyComputer و چهار ریشه به نامهای زیر وجود دارد :
۱- HKEY_CLASSES_ROOT : شامل تناظر پسوند فایلها و تنظیمات سیستم است .
2- HKEY_CURRENT_USER : شامل تنظیماتی است که مختص کاربر فعلی است .
3- HKEY_LOCALL_MACHINS : شامل تنظیماتی که به صورت سراسری اعمال میشود و به کاربر وابسته نیست .
4- HKEY_USERS : شامل تنظیمات کاربران از جمله کاربر فعلی است .
5- HKEY_CURRENT_CONFIG : شامل تنظیمات سخت افزار موجود میباشد .