آناتومی حنجره:
حنجره ناحیه مرکزی گردن را اشغال می کند. این عضو در اطفال بالاتر از بالغین قرار دارد. غضروف کریکوئید در اطفال در سطح چهارمین جسم مهره گردنی و در بالغین در سطح هفتمین مهره گردنی است. غلاف کاروتید (شریان کاروتید، عصب واگ، و ورید ژوگولرانترن) در کمپارتمان جانبی گردن قرار گرفته و با حنجره مجاورت دارد. اسکلت سخت حنجره متشکل از تعدادی غضروف و یک استخوان است. هیوئید تنها استخوان مجاری هوایی است. بقیه ساختمان‌های مستحکم حنجره همه غضروفی‌اند. غضروف تیرودید زیر استخوان هیوئید واقع می‌شود و غضروف کریکوئید زیر غضروف تیروئید است. حلقه‌هایتراشه به غضروف کریکوئید متصل‌اند. در مورد حلقه‌های نای شاید دقیق‌تر آن باشد که به آن‌ها تعل اسب‌های نای بگوئیم. چون در قسمت خلفی نای وجود ندارند. استخان هیوئید به وسیله غشای تیروهیوئید به غضروف تیروئید متصل می‌شود و غضروف تیروئید متصل می‌شود و غضروف تیروئید به وسیله غشای کریکوتروئید به غضروف کریکوئید (انگشتری) وصل می‌شود.
عضلات حنجره در دو گروه کلی قرار می‌گیرند:
1- عضلات خارجی که کل حنجره را به عنوان یک واحد حرکت می‌دهند. اکثر اینها ره استخوان هیوئید وصل می‌شوند و شامل گروه سوپراهیوئید که حنجره را بالا می‌برند و گروه اینفراهیوئید که حنجره را پائین می‌آورند هستند.
2- عضلات داخلی حنجره که دست‌اندرکار تحرک تارهای صوتی‌اند. تمام عضلات داخلی باعث می‌شوند که تارهای صوتی حلقی به طرف خط وسط حرکت کنند (آدوکسیون) به جز عضله کریکوآرتینوئیدکه سبب آبروکسیون تارهای صوتی می‌شوند. عصب‌گیری حرکتی عضلات داخلی حنجره از عصب حنجره‌ای راجعه (زوج مغزی ) است. تنها استثنائ، عضله کریکوتیروئید است که از شاخه خارجی عصب حنجره‌ای فوقانی عصب می‌گیرد که شاخه‌ای از عصب واگ (زوج دهم) است.
غضروف‌های آرتینوئید در بالای قسمت خلفی غشای کریکوتیروئید واقع شدهآند هرکدام از اینها یک جسم، یک زائید عضلانی و یک زائید صوتی دارد. زائده صوتی به وسیله رباط صوتی به سطح داخلی غضروف تیروئید متصل می شود. درست در بالای تارهای صوتی حقیقی یک بریدگی وجود دارد که به آن بطن حنجره می‌گویند. بلافاصله در بالای در لای بطن مجموعه دیگر از تارهای صوتی قرار گرفته که تارهای صوتی کاذب نام دارند و برآمدگی‌های مدورترو کندی هستند که در صفحه‌ای بالاتر از تارهای صوتی حقیقی واقع شده‌اند. اینها عضلات زیادی ندارند ولی غدد فراوانی دارند. حنجره به سه ناحیه سوپراگلوتیک و، گلوتیک و ساب گلوتیک تقسیم می‌شود. قسمت سوپراگلوتیک از نوک اپی گلوت تا بطن حنجره است. ناحیه گلوتیک اساساً شامل تارهای صوتی حقیقی است و تا 5 تا 7 میلیمتر پایین‌تر از رباط صوتی امتداد می‌یابد. ناحیه ساب گلوتیک از قسمت تحتانی گلوت تا کنار تحتانی غضروف کریکوئید امتداد دارد. حنجره در هیپو فارنکس واقع است بریدگی‌های لترال حلقی در هر طرف حنجره سینوس‌های پیریفرم‌اند. این‌های مسیر اصلی عبور غذا برای رسیدن به مری گردنی‌اند.