عنوان پیوندلکه های خورشیدی محل هایی بر سطح خورشید هستند که دمایشان از دمای مناطق اطرافشان کمتر است. میدان مغناطیسی در لکه های خورشیدی بسیار قوی است و مانع از جریان همرفت مواد را از زیر سطح ستاره و موجب سردتر شدن لکه ها می شود. دمای لکه های خورشیدی بین 4000 تا 4500 کلوین و دمای سطح خورشید 5700 کلوین است. به همین دلیل آنها تیره تر از سطح ستاره به نظر می رسند.
دوره های خورشیدی
نمودار تعداد لکه های خورشیدی طی 400 سال اخیر
لکه های خورشیدی از سال 1700 میلادی رصد شده اند. داده های رصدی از دهه 80 قرن بیستم نشان می دهند که تعداد لکه های خورشیدی با شدت تابش خورشید مرتبط است. جالب این که هر چه تعداد لکه ها بیشتر باشد، شدت تابش نور خورشید بیشتر است، چون که مناطق اطراف لکه ها درخشان تر اند.
تعداد لکه های خورشیدی از شمارش گروه های لکه ها و لکه های جدا از هم به دست می آید. هر گروه لکه های خورشید به طور متوسط 10 لکه دارد. بنابراین تعداد کل لکه های خورشید جمع تعداد لکه های جدا از هم به اضافه تعداد گروه ها ضربدر 10 است.
نمودارهای ماهانه ای که از شمارش لکه های خورشیدی به دست می آیند نشان می دهند که تعداد لکه هایی که بر سطح خورشید دیده می شوند طی دوره های 11 ساله ای کم و زیاد می شود.
===کمینه ماندر=== (Maunder Minimum) بررسی رصدهای خورشید بین سال های 1645 تا 1715 نشان می دهند که تعداد لکه های خورشید در آن زمان بسیار کاهش یافته بودند. این دوره کم فعالیتی خورشید با زمانی مصادف است که به آن ''عصر یخبندان کوچک'' می گویند، زمانی که رودخانه ها یخ بستند و مناطقی در ارتفاعات کم کوهستان حتی در تابستان ها هم پوشیده از یخ ماندند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد خورشید دوره های کم فعالیتی دیگری را هم در گذشته سپری کرده است. فعالیت خورشید به طور مستقیم بر اقلیم زمین تأثیر می گذارد.اینجا متن قالب‌بندی‌نشده وارد شود
نمودار پروانه ای
(Butterfly Diagram) رصدهای خورشیدی نشان می دهند که لکه ها روی خورشید به شکل تصادفی پخش نشده اند، بلکه در فواصل خاصی از استوای خورشید قرار دارند. در ابتدای هر دوره خورشیدی لکه ها در عرض های میانی (شمالی یا جنوبی، به صورت قرینه نسبت به خط استوا) شکل می گیرند و تا پایان دوره به عرض های استوایی تر کوچ می کنند، طوری که نمودار پراکندگی لکه ها بر سطح خورشید طی یک دوره شبیه یک پروانه می شود.
فیزیک لکه های خورشیدی
با این که شکل گیری لکه ها هنوز یک معماست، اما یقین داریم که لکه های خورشیدی بخش های قابل رؤیت جریان مواد مغناطیسی در منطقه همرفتی خورشید هستند.