مراعات حقوق اقوام و ذوی‌الارحام از جمله وظائفی است که شریعت مقدس اسلام نسبت به آن تأکید فراوان فرموده و تارک آن را ملعون و مطرود از رحمت خداوند دانسته است.
امروزه در جامعه اسلامی ما کمتر متوجه می‌شود و صله رحم را یکی از امور عرفی دانسته و اهمیتی به آن نمی‌دهد با اینکه صله رحم یکی از واجبات دین و قطع آن یکی از محرمات بلکه از گناهان کبیره شمرده شده است. مرحوم شهید دستغیب در کتاب گناهان کبیره، قطع رحم را در زمره گناهان کبیره ذکر نموده و یادآور می‌شود که چهار امام معصوم ما که عبارتند از حضرت امام صادق و حضرت امام کاظم و حضرت امام رضا و حضرت امام جواد(ع) به گناه کبیر بودنش تصریح کرده‌اند.
موضوع صله رحم متأسفانه از جمله موضوعاتی است که کمتر به آن توجه شده و لکن در متون اصلی ما فراوان دیده می‌شود که لازم است ترجمه و در اختیار مردم مسلمان قرار گیرد. با اهمیتی که این واجب الهی دارد بالاخص که ترک آن نقض عهد در قرآن شمرده شده و در فرمایش امام سجاد(ع) آمده که با قاطع رحم مصاحبت منما که در سه جای قرآن آن ملعون یافتم و در روایت دیگری در بحارالانوار مجلسی(ره) از رسول گرامی اسلام نقل کرده که بوی بهشت از دوهزار سال راه استشمام می‌شود. ولکن دو طائفه از آن محرومند: یکی عاق والدین و یکی قاطع رحم می‌باشد. لذا بر خود لازم دانستم کتابی در این موضوع بنویسم و اهمیت آن را از نظر آیات و روایات یادآور شوم به امید آنکه جامعه ما به این وظیفه مهم توجه نموده و حقوق اقوام را مور توجه قرار دهد.