TCP/IP تاریخجه و تعریف:
با گسترش استفاد ه از کامپیوتر ها در دهه 1960 و 1970، نیاز ببه برقراری ارتباط و انتقال اطلاعات بین کامپیوترها به صورت دو طرفه به طریقی کارا و مؤثر احساس شد . این نیاز منجر به طراحی تکنولوژی های شبکه ای شد که امکان ارتباط سیستم های کامپیوتری را فراهم می کردند.
توانایی سیستم های کامپیوتری در ارتقاء عملیات به قدری بود که آنرا تبدیل به یک قسمت اساسی در صنعت کامپیوتر در حال رشد کرد .
متاسفانه مانند تاریخچه بسیاری از موارد مشابه ، تکنولوژی شبکه نیز در ابتدا بسیار خاص و انحصاری بود . فروشندگان تکنولوژی کامپیوتری روش های ارتباطی بین سیستم هایشان را با استقاده از نرم افزار و سخت افزار های خاصی طراحی می کردند و بدتر اینکه بسیاری از شبکه های مختلف موجود در دانشگاهها ، شرکتها و دپارتمان های دولتی صرفا طوری طراحی شده بودند که فقط می توانستند با کامپیوتر های شبکه خود ارتباط بر قرار کنند و هیچگونه ارتباطی با شبکه های خارجی نمی تونست برقرار گردد. این رشد سریع منجر به یک هرج و مرج تمام عیار شد تا بدانجا که بعضی از شرکت های دارنده تکنولوژی شبکه های خاص ، حتی با شبکه های داخلی خود هم غیر ساز گار شدند.
همزمان با رشد شبکه ها در پر کردن نیاز ارتباطات بین کامپیوتری نیاز به یک روش برای ارتباط شبکه های ناهمگون با یکدیگر احساس شد. این تکنولوژی تحت عنوان تکنولوژی بین شبکه ای (Internetworking ) معروف شد.
تکنولوژی بین شبکه ای علاوه بر کمک دربرقراری ارتباط شبکه ها با هم، در گسترش شبکه ها به مقیاس وسیعتر بت مدیریت متمرکز محلی کمک شایانی نمود. شبکه های خوب طراحی شده می توانند در صورت نیاز با سایتهای دور یا با کاربران معمولی گسترش یابند. یکی از سازمان های مهم که نیاز به قابلیتهای بین شبکه ای داشت، آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دولت آمریکا یا ARPA بود. بودجه مالی تعدادی از پروژه های تحقیقاتی از طریق ایالات متحده تامین می شد و بسیاری از این پروژه ها مرتبط با تکنولوژی های شبکه ای بودند. یکی از مهمترین تکنولوژی های طراحی شده توسط ARPA تکنولوژی پیام رسانی (Packet-Switching) بود.
شبکه های پیام رسا مطلوب اینتر نتها هستند . یک شبکه پیام رسا ، داده ها را با تقسیم آنها به واحد های کوچکتر انتقال می دهد که هر یک از آن واحد ها ، بسته( PACKET) نامیده می شوند. هر یک از بسته ها شامل رشته داده ای کامل و آدرس فرستنده و گیرنده است.
یک شبکه پیام رسا به شبکه های کوچکتری ( که اغلب زیر شبکه ها یاSubnets نامیده می شوند ) تقسیم می شود که از طریق ابزار هایی به نام مسیر یابها (routes) له هم وصل شده اند، اگر مقصد بسته در همان قسمت ( segment ) از شبکه محلی نباشد ، مسیر یاب تعیین می کندکه بسته ها چگونه به مقصد تحویل داده شوند و چگونه به یک قسمت مناسب شبکه فرستاده شود.
همچنین شبکه های پیام رسا قابلیت تحمل پذیری در مقابل خطا – fault toleranece ) را ارائه می دهند. اگر مسیر یابهای زیادی در رسیدن به یک مقصد در شبکه قابل دسترس نباشند ، مسیر یابهای پیام – رسا می توانند بسته ها را مجددا مسیر یابی کنند تا از شر مسیر یابهای غیر قابل دسترس یا مسیر یاب های پر ازدحام خلاص شوند.
شبکه های پیام رسا ، ذاتا ارتباط بین شبکه ای مناسب هستند و بدین خاطر ARPAدر دهه 1970 سرمایه گذاری زیادی در تکنولوژی پیام رسانی در ارتباط دادن سایت های کامپیوتری خود در دانشگاه ها ، انستیتو های تحقیقاتی دولتی و دیگر نمود . این شبکه تحت عنوان شبکه ARPANETمعروف شد .