کوهپیمایی، ورزش یا سرگرمی یا مهارت راه‌پیمایی، پیاده‌روی و بالا رفتن از کوه میباشد. این ورزش را گاهی اوقات به صورت alpinism نیز می‌شناسند، خصوصاً در اروپا. می‌توان گفت که این ورزش شامل دو جنبه اصلی، مهارت در صخره و مهارت در برف که بسته به شرایط آب و هوایی مسیر صخره، یا روی برف یخ انتخاب می‌شود. در هر دو مورد به قابلیت‌های انعطاف‌پذیری تکنیکی نیاز است، اما تجربه نیز بخش مهم دیگری است.
خطرات
مهارت در صعود برای جلوگیری از دو نوع اصلی از خطرات مهیا شده است. خطر افتادن اشیاء روی کوهنوردان و خطر افتادن خود صعود کننده. چیزهایی که ممکن است سقوط کند، عبارتند از صخره یحو برف. کوه‌پیما نیز ممکن است بر روی صخره‌ها، یخ یا برف یا درون شکاف‌های یخ و برف سقوط کند. خطرات مربوط به آب و هوا نیز وجود دارد. بنابراین در اینجا 8 خطر اصلی وجود دارد. سقوط صخره‌ها، سقوط یخ و بهمن برفی، افتادن از صخره‌های مشکل، افتادن از شیب‌های یخی، افتادن از شیب‌های برفی، افتادن درون شکاف‌ها و خطرات ناشی از آب و هوا. انتخاب یک مسیر بدون برخورد با این خطرات، بستگی به مهارت صعود کننده در تجربه دارد و در کوهنوردی دارد.
ریزش صخره‌ها
هر کوه صخره‌ای به تدریج به دلیل خوردگی، تکه تکه می‌شود. این پدیده بخصوص در بالای خط برف سرعت می‌گیرد (چهره صخره به طور ثابت، با افتادن سنگ‌هایی که معمولاً احتمال این سو و آن سو رفتن دارند، پیچ خورده می‌شود). افتادن صخره‌ها باعث ایجاد شیارهایی در ظاهر کوه می‌شود واین شیارها باید در هنگام صعود مورد دقت قرار گیرند. اطراف آنها معمولاً وقتی وسط افتادن سنگ میباشد، ایمن است. صخره‌ها بعضی از روزها بیشتر از روزهای دیگر سقوط می‌کند. البته بسته به هوای روز گذشته دارد. یخ تشکیل شده در طی شب ممکن است باعث بر هم خوردن موقتی صخره‌ها شود، اما گاهی روز و اشعه مستقیم آفتاب به راحتی، این صخره‌ها را از هم جدا می‌کند. شناخت محیط کمک ارزشمندی به برآورد سقوط صخره‌ها روی چنین مسیرهایی می‌کند. جهت سرازیری، سیر صخره اغلب به این صورت که آیا این خطرناک است یا نه، محاسبه می‌شود.
این ویژگی نیز در صخره‌ها باید درنظر گرفته شود. جایی که سنگ‌هایی که پشت سر هم سقوط کرده و روی هم آوار می‌شوند. در زیر پیدا خواهند شد. ضمن اینکه در شیب‌های برفی و سقوط صخره‌ها، شیارهای قابل رویتی را در یک مسافت بزرگ ایجاد می‌کند. در نقشه‌ریزی یک صعود توسط کوه‌پیمایان جدید باید به چنین مواردی توجه کرد.
وقتی سقوط سنگ‌ها با حجم قابل توجهی از برف آبکی مخلوط شود، بهمن تشکیل می‌شود (در هیمالیا عادی است). پیش‌بینی محل کمپینگ در خطوط احتمالی سقوط حیاتی میباشد.
بهمن
بهمن، بزرگترین خطر قابل انتظار در زمستان میباشد. مردم عموماً فکر می‌کنند که آنها قادر به شناخت خطرات و حفظ جان خود هستند، اما داستان در واقعیت کمی فرق می‌کند. هر سال 150-120 نفر در بهمن‌های کوچک فقط در آلپ می‌میرند.
اکثریت اسکی‌بازان باتجربه بین 35-20 ساله هستند، ولی شامل اسکی‌بازها، راهنماها نیز می‌شود. در اینجا معمولاً خطر زیادی تقاطع برفی وجود دارد. عقب‌نشینی وقت و زحمت زیادی می‌گیرد. راهنمای خوب و با اهمیت‌ترین چیز این است که در اینجا به ندرت یک بهمن جهت اثبات تصمیم‌گیری درست ایجاد می‌شود. تصمیم به بازگشت هنگامی خیلی سخت می‌شود که بقیه کوهنوردان به شیب رسیده باشند، اما هر شخص دیگری می‌تواند مورد اعتماد واقع شود.