درس اول:
1- بسم الله الرحمن الرحیم=
به نام خداوند بخشنده مهربان
2- الم (1) = الف لام میم است آغاز کار
که روزی است از سوی پروردگار
3- الله لا اله الا هو الحی القیوم (2)=
نباشد جز الله پروردگار
که حی است و قیوم آن مردگار
4- نزل علیک الکتاب بالحق
5- مصدقا لما بین یدیه
6- وانزل التوراه و الانجیل(3)=
خدائی که بر حق و راه و صواب به سویت فرستاد قرآن کتاب
که دیگر کتب را که یکتا الله از این پیش را دست باشد گواه
که خود قبل قرآن یگانه خدا فرستاد تورات را بضیل را
که نامردمان را به راه درست هدایت نماید ز روز نخست
برای خدایی انفطا فرستاد قرآن خود را خدا
7- من قبل هدی للناس
8- وانزل الفرقان
9- ان الذین کفروا بایات الله
10- لهم عذاب الشدید
11- والله عزیز ذو انتقام (4)=
همانا کسانی که منطر شدند
برآیات الله کافر شدند
برآنها عذابی بود بس شدید
که خواهند اندر قیامت چشید
عزیز است یزدان عالی مقام
کشد از ستم پیشگان انتقام
12- ان الله لا یخفی علیه شئ ء
13- فی الرض ولا فی سماء(5)=
چه رو زمین و چه در آسمان
از ایزد نبودست چیزی نهان
14- هوالذی یصورکم فی الارحمام کیف یشاء
15- لا اله الا هو العزیز الحکیم(6)=
نگار در ارحام نقش شما
به میل واداده یگانه خدا
جزء آن ذات یکتا خداوند نیست
تواناو دانا جزالله کیست؟
16- هو الذی انزل الیک الکتاب
17- منه ء ایات محکمات هن ام الکتاب
18- واخر متشبهات
19- ماما الذین فی قلوبهم زیغ
20- فیتبعون ما تشابه منه
21- ابتغاء الفنته و ابتغاء تاویله ئ
22- وما یعلم تاویله و الا الله
23- والراسخون فی العلم
24- یقولون ءامنا به ئ کل من عند ربنا
25- وما یذکر الا اولوااالا لباب(7)=
بلی او خدایی است کوبر صواب
به سویت فرستاده است این کتاب
که محکم بود بر من ایات آن
که اصل کتابست اندر بیان
شبیهندآن ایات برخی به هم
به معنی همانند هم بیش و کم
کسانی که دارند اندرضمیر
تمایل به باطل طریق و مسیر
فقط از تشابه اطاعت کنند
به تاویل آنان عنایت کنند
که تاویل سازد بر میل خویش
که هم شبهه هم فتنه آرد زپیش
اگر چه که تاویل آن را سزا
ندانند جز عالمان وخدا
بگویند بر این مبارک کتاب
بگشتیم مومن به راهی ثواب
که آیات آن جمله از کبریاست
فرستاده از سوی ایزد به ماست
چنین نکته را کس نکردد ذکر
جزء آنان که دارند عقل و فکر
26- ربنا لا تزعغ قلوبنا بعد اذهدیتنا
27- وهب لنا من لدنک رحمه
28- انک انت الوهاب(8)=
خدایازبعد هوایت دگر
مگردان دل ما بر آئین بشر
زالطاف خاصت به ما کن نثار
که بسیار بخشندهای و کردگار